Στο σχολείο με ένα χαρτί τουαλέτας παραμάσχαλα

Από alfavita.gr , 27 Αυγούστου 2010

Μέχρι εκεί...
... έφτασε η Αμερική: ζητούν από τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο με ένα χαρτί τουαλέτας παραμάσχαλα. Και όχι μόνο με αυτό, αλλά και με ένα σωρό άλλα είδη που κάποτε τα παρείχαν δωρεάν τα σχολεία. Είναι μια τάση ανησυχητική, την οποία περιγράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και που φορτώνει στις πλάτες των γονέων τα οικονομικά βάρη τα οποία άλλοτε σήκωνε το κράτος με τα λεφτά των φορολογουμένων (σήμερα πού να περισσέψουν με τόσους τραπεζίτες; ).

Ενα περιοδικό...
... το «Σάλον», χαρακτηρίζει αυτή την τάση «ιδιωτικοποιήσεις από την πίσω πόρτα». «Εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται κάτι παράλογο» γράφει η Αλίσα Μπατιστόνι. «Ομως, ποιος ρωτάει τους γονείς που παλεύουν καθημερινά να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους; Και γιατί το κράτος να φορτώνεται σε αυτούς που έτσι κι αλλιώς πληρώνουν φόρους για να συντηρούνται τα δημόσια σχολεία;». Οι ιδιωτικοποιήσεις από την πίσω πόρτα δεν περιορίζονται μόνο στα δημόσια σχολεία. Οι Πολιτείες του Μιζούρι, της Τζόρτζιας και της Αριζόνας ήδη έκαναν περικοπές στα συστήματα μεταφορών. Ετσι, χιλιάδες άνθρωποι δεν ξέρουν πια πώς να πάνε στη δουλειά τους. Καταφεύγουν λοιπόν σε ιδιωτικά μέσα μεταφοράς. Πολλές πολιτείες έχουν κόψει ακόμη και τις πιστώσεις για την πυροσβεστική και την αστυνομία, με αποτέλεσμα να υπάρχει υστέρηση στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών και της εγκληματικότητας. Οι περικοπές στο πυροσβεστικό σώμα υποχρεώνουν τους κατοίκους ευπαθών περιοχών να αναθέτουν σε ιδιωτικές εταιρείες πυρόσβεσης την προστασία των κατοικιών τους. Σαν να επιστρέφει έτσι ο χρόνος στην Αμερική του 19ου αιώνα, όταν ιδιωτικές πυροσβεστικές εταιρείες παράβγαιναν η μία με την άλλη ποια θα πρωτοσβήσει τη φωτιά για να εισπράξει την αμοιβή. Για να εξοικονομήσουν χρήματα από τον λογαριασμό του ηλεκτρικού, πολλές αμερικανικές πόλεις έχουν αρχίσει να σβήνουν ακόμη και τα φώτα στους φανοστάτες των δρόμων.

Οι ιδιωτικοποιήσεις...
... από την πίσω πόρτα μειώνουν την ποσότητα και την ποιότητα των υπηρεσιών προς τους πολίτες. «Ασφαλώς, ορισμένες περικοπές είναι απαραίτητες σε χαλεπούς καιρούς» γράφει η Αλίσα Μπατιστόνι που ελπίζει πως αυτές οι περικοπές θα είναι προσωρινές, ώσπου να ξεπεραστεί η κρίση. «Ομως, όταν αποφασίζουμε πως είναι προτιμότερο να σβήσουμε τα φώτα στους δρόμους και να καταργήσουμε γραμμές λεωφορείων από το να φορολογήσουμε τους πλούσιους, είναι σαν να αποφασίζουμε πως η ποσότητα και η ποιότητα των δημόσιων αγαθών πρέπει να καθορίζονται από το πορτοφόλι εκείνου που αντέχει να τις πληρώσει».

Με τις περικοπές...
... γενικά, όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στις υπόλοιπες χώρες που μαστίζονται από την κρίση, παίζεται ένα ανέντιμο παιχνίδι: όλες οι κυβερνήσεις τις χαρακτηρίζουν προσωρινές, χωρίς καμία τους να δεσμεύεται γι΄ αυτό. Και ελπίζουν ότι οι απλοί πολίτες, αργά ή γρήγορα, θα συνηθίσουν να ζουν μια φτωχότερη και λιγότερο αξιοπρεπή ζωή, ενώ οι πλούσιοι θα αγοράζουν με τα λεφτά τους τις υπηρεσίες εκείνες που άλλοτε το κράτος παρείχε σε όλους.

[ Δρόμοι ]
Του Ρούσσου Βρανά , rvranas@otenet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: TA NEA, Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010 

Καίει η αύξηση ΦΠΑ την αγορά

Από alfavita.gr , 25/8/2010

Για Μνημόνιο ταφόπλακα στην πραγματική οικονομία κάνουν λόγο οι έμποροι, ενώ οι βιοτέχνες ζητούν την περικοπή δύο μισθών για να ανταπεξέλθουν.

Και οι δύο ενώσεις συμφωνούν ότι νέα αύξηση του ΦΠΑ θα βυθίσει στην ύφεση τη χώρα
''Σε συνθήκες συνεχιζόμενης ύφεσης, τα νέα προτεινόμενα μέτρα για την επόμενη διετία, δεν θα επιφέρουν καμία ουσιαστική βελτίωση, αντίθετα θα θέσουν σε μια καινούργια τροχιά ύφεσης την ελληνική αγορά, με τα λουκέτα να αυξάνονται, την ανεργία να διογκώνεται και τον πληθωρισμό να καλπάζει. Απαιτείται ένα μείγμα πολιτικής το οποίο θα βασίζεται στις ανάγκες και τις προτεραιότητες της πραγματικής οικονομίας και όχι σε σχέδια επί χάρτου''.

 

 

Τα όσα διαπιστώνει η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου και τα διατυπώνει σε ανακοινωσή της,  αποκαλύπτουν την εικόνα που αντιμετωπίζει η αγορά, με τα εισοδήματα να συρρικνώνονται και το τζίρο να πέφτει κατακόρυφα, με αποτέλεσμα  μία στις 5 επιχειρήσεις (ποσοστό 20,9%) να θεωρείται πολύ πιθανό να προχωρήσει σε κλείσιμο το επόμενο διάστημα.

Οι βιοτέχνες (ΓΣΕΒΕΕ) από την πλευρά τους εκτιμούν ότι τα λουκέτα σε μικρές επιχειρήσεις θα φθάσουν τα 175.000 μέχρι το τέλος του 2011 που σημαίνει ότι πάνω από 300.000 θέσεις εργασίας θα χαθούν μέσα στο χειμώνα.

Οι εμπορικές ενώσεις, διαπιστώνουν αδυναμία να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες ασφυξίας που όπως αναφέρουν προκάλεσαν τα μέτρα της τρόϊκας, μόνο μέσα σε λίγους μήνες προκαλώντας ύφεση:

"Φαίνεται ότι στην τρόικα έχουν άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας και ίσως γνωρίζουν να δημιουργούν νέες οικονομίες αλλά όχι να τις διορθώνουν. Την παραπάνω διαπίστωση επιβεβαιώνουν οι, μέχρι σήμερα, επτά τεχνοκρατικές αστοχίες της Τρόικας:

* Η αναίτια παρέμβαση στις εργασιακές σχέσεις και η προσπάθεια κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα


*Οι βίαιες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό και στο συνταξιοδοτικό με αντικοινωνική επίθεση στους συνταξιούχους.

*Οι λανθασμένες προβλέψεις και οι συνεχείς αναθεωρήσεις των εκτιμήσεων για το ποσοστό της ύφεσης και τον πληθωρισμό.

*Οι ανεδαφικές συνεχείς αυξήσεις και μετατάξεις του ΦΠΑ με αρνητικά αποτελέσματα στα Δημόσια Έσοδα.

*Οι απολύσεις χιλιάδων υπαλλήλων χωρίς να δίνονται λύσεις στη διόγκωση της ανεργίας.

*Ο πρόχειρος σχεδιασμός πώλησης και εκμετάλλευσης περιουσιακών στοιχείων των ΔΕΚΟ.

Ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Βασίλης Κορκίδης έκανε λόγο για παρενέργειες που θα προκαλέσει το νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο στο ελληνικό εμπόριο και επεσήμανε ότι κινείται σε τροχιά ύφεσης.

Περικοπή μισθών ζητούν οι βιοτέχνες

Σε αντίθετη κατεύθυνση κινούνται οι βιοτέχνες, σύμφωνα με την έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, που ζητούν περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, ενώ θεωρούν πολύ υψηλό το κόστος εργασίας στην Ελλάδα.

Οι 4 στις 10 επιχειρήσεις, καταγράφουν προβλήματα στη διαδικασία της μισθοδοσίας των εργαζομένων τους. Πάνω από 7 στους 10 επιχειρηματίες δηλώνουν ότι δεν έχει χρειαστεί να κάνουν οποιαδήποτε περικοπή στο μισθό των εργαζομένων τους, πράγμα που αποδεικνύει ότι το μισθολογικό κόστος καθεαυτό δεν θεωρείται το μείζον πρόβλημα για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Η διαπίστωση αυτή δικαιολογεί και τη σθεναρή στάση των φορέων των πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων που δεν αποδέχτηκαν τις προτάσεις για κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και μηδενικές αυξήσεις.

    Σύμφωνα με την έρευνα, οι 8 στους 10 ερωτηθέντες επιχειρηματίες επιθυμούν για τους 13ο και 14ο μισθό είτε να παραμείνουν ως έχουν είτε να ενσωματωθούν στους 12 μισθούς του έτους, ενώ μόλις 1 στους 10 επιθυμεί την πλήρη κατάργησή τους. Ωστόσο, ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι 1 στις 3 επιχειρήσεις δηλώνει ότι έχει αναγκαστεί να προχωρήσει σε μείωση των ωρών ή και των ημερών εργασίας. Τα δεδομένα αυτά επιβεβαιώνονται και από τα στοιχεία της Έκθεσης του ΣΕΠΕ σε σχέση με τον μεγάλο αριθμό μετατροπών συμβάσεων από πλήρη σε μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση. Αξίζει, επίσης, να αναφερθεί ότι η πλειοψηφία των μικρών επιχειρήσεων θεωρεί ως αποδοτικότερο μέτρο την επιδότηση για διατήρηση θέσεων εργασίας και δευτερευόντως την επιδότηση για πρόσληψη. Επιπρόσθετα, μόνο η μία στις 10 προκρίνει τη μείωση του κόστους απόλυσης.

Αύξηση του ΦΠΑ

Εκεί πάντως που συμφωνούν όλοι είναι η καταστροφική επίδραση από την αύξηση του ΦΠΑ.

Και οι βιοτέχνες επισημαίνουν ότι 7 στις 10 επιχειρήσεις δηλώνουν ότι νέες μεγάλες αυξήσεις του ΦΠΑ θα επηρεάσουν καταλυτικά το τζίρο τους, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι το 26% δηλώνει διατεθειμένο να προχωρήσει σε μετεγκατάσταση της έδρας για φορολογικούς λόγους.

Σημαντικό στοιχείο της έρευνας είναι ότι 3 στις 4 επιχειρήσεις, δηλώνουν ότι ήταν σε θέση, έως τώρα να απορροφήσουν την αύξηση του ΦΠΑ και κυρίως, οι μικρότερες επιχειρήσεις του δείγματος.

Αντίθετα 1 στις 2 επιχειρήσεις με προσωπικό άνω των 10 ατόμων δήλωσε ότι αναγκαστικά προχώρησε σε αύξηση τιμών.  

Οι "επικαιροποιημένες" αλλαγές του Μνημονίου

Από cosmo.gr , 21/8/2010


Έτοιμη να λάβει και νέα πρόσθετα μέτρα, για την “προστασία” και εξασφάλιση των στόχων της, δηλώνει η ελληνική κυβέρνηση, που ετοιμάζει σαρωτικές αλλαγές, μεταξύ άλλων, στην αγορά εργασίας, στις ΔΕΚΟ, στα κλειστά επαγγέλματα και το “πολύπαθο” Ασφαλιστικό.

Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Τα Νέα” (21/08), το επικαιροποιημένο Μνημόνιο φέρνει σαρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, όπου έρχεται το τέλος των κλαδικών αλλά και της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και η εφεξής ισχύς των επιχειρησιακών συμβάσεων.

Η κυβέρνηση θα υιοθετήσει και θα υλοποιήσει νομοθεσία για την αναμόρφωση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, το οποίο θα προβλέπει μείωση των υπερωριακών αποδοχών και ενισχυμένη ευελιξία στη διαχείριση των ωρών εργασίας, διασφαλίζοντας ότι οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης, θα υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων, που με τη σειρά τους υπερισχύουν έναντι των συμβάσεων σε επίπεδο επαγγελματικών ενώσεων.

Όσον αφορά στο νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, οι διαπραγματεύσεις αρχίζουν τον Σεπτέμβριο, με την τρόικα να θέτει “ ως γενικό κανόνα, να αποφεύγονται αυξήσεις στις αμοιβές των υπαλλήλων ως αποτέλεσμα της διαδικασίας μετάβασης στο νέο σύστημα”.

Στις ΔΕΚΟ, με αιχμή τον ΟΣΕ και τις Αστικές Συγκοινωνίες, η τρόικα απαίτησε να μπει τέλος στα ετήσια ελλείμματα 1 δισ. ευρώ που παράγει ο ΟΣΕ. και η απάντηση της κυβέρνησης έρχεται με νομοσχέδιο που θα προβλέπει μείωση προσωπικού 25% στον ΟΣΕ και 50% στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Στο Ασφαλιστικό, η Εθνική Αναλογιστική Αρχή θα ολοκληρώσει την αξιολόγηση των επιδράσεων της μεταρρύθμισης όσον αφορά τα κύρια συνταξιοδοτικά ταμεία μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου 2010 και όσον αφορά τα μεγαλύτερα επικουρικά ταμεία συντάξεων μέχρι τα τέλη Μαρτίου 2011.

Τα αναλυτικά της σχέδια για τη ΔΕΗ θα παρουσιάσει η κυβέρνηση μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου, συμπεριλαμβανομένου του ανοίγματος προς τρίτους της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Ε.Ε.

Ακόμη, θα υιοθετήσει σχέδιο ώστε είτε να απονείμει τη διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων σε ανεξάρτητο φορέα είτε να δώσει τον ρόλο αυτό στον ανεξάρτητο διαχειριστή του συστήματος, καθώς κι ένα μηχανισμό ώστε να διασφαλίσει ότι τα ρυθμιζόμενα από αυτή τιμολόγια της ηλεκτρικής ενέργειας αντανακλούν, σταδιακά και το αργότερο μέχρι τον Ιούνιο του 2013, τις τιμές χονδρικής της αγοράς, με εξαίρεση τους ευάλωτους καταναλωτές.

Όσον αφορά στον “Καλλικράτη”, η κυβέρνηση θα εφαρμόσει αυστηρά τις προβλέψεις του νόμου, ειδικά όσες αφορούν τις μεταρρυθμίσεις που οδηγούν σε στοχευμένο εξορθολογισμό προσωπικού και ενίσχυση της αποτελεσματικότητας, ούτως ώστε να εξασφαλιστούν καλύτερα δημοσιονομικά αποτελέσματα της τάξης των 500 εκατ. ευρώ για κάθε ένα από τα τρία έτη κατά την περίοδο 2011-13.

Επιγραμματικά περιγράφονται στο Μνημόνιο τα σχέδια της κυβέρνησης για τον ΟΣΕ. Μεταξύ άλλων, αναφέρονται κλείσιμο ζημιογόνων γραμμών, αύξηση εισιτηρίων με στόχο αύξηση εσόδων 55%, πώληση του 49% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ σε στρατηγικό επενδυτή, μείωση προσωπικού 35% για εξοικονόμηση δαπανών 50% και μείωση προσωπικού 50% στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ για μείωση δαπανών προσωπικού 58%, ενώ υπάρχουν προβλέψεις για γενική μείωση βασικού μισθού 20%, μείωση υπερωριών και επιδομάτων 10%.

Στις Αστικές Συγκοινωνίες, προβλέπεται η ενίσχυση της αποδοτικότητας των μεγάλων ελλειμματικών κρατικών επιχειρήσεων, ώστε να μειωθούν οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι για τον προϋπολογισμό, συμπεριλαμβανομένων της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας, της αύξησης των εισιτηρίων στα δημόσια μέσα μεταφοράς, και την περαιτέρω μείωση των υπέρμετρων επιδομάτων και των υπερωριών.

Αναφορικά προς τα κλειστά επαγγέλματα τέλος, η κυβέρνηση, έως τα τέλη του έτους, αναμένεται να προτείνει νομοθεσία σχετικά με την άρση των περιορισμών για τον ανταγωνισμό, των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και του εμπορίου σε κλειστά επαγγέλματα, στην οποία περιλαμβάνονται:

Το νομικό επάγγελμα : Θα άρει περιττούς περιορισμούς για ελάχιστη αμοιβή, την ουσιαστική απαγόρευση διαφήμισης, γεωγραφικούς περιορισμούς σχετικά με το πού μπορούν οι δικηγόροι να δρουν στην Ελλάδα.

Το επάγγελμα του φαρμακοποιού : σχετικά με τον περιορισμό του αριθμού των φαρμακείων και το ελάχιστο περιθώριο κέρδους.

Το συμβολαιογραφικό επάγγελμα : σχετικά με την ελάχιστη αμοιβή, τον αριθμό των συμβολαιογράφων, γεωγραφικούς περιορισμούς σχετικά με το πού μπορούν οι συμβολαιογράφοι να δρουν και την ουσιαστική απαγόρευση διαφήμισης.

Το επάγγελμα των αρχιτεκτόνων και γενικώς των μηχανικών - σχετικά με την ελάχιστη αμοιβή.

Πρόσθετα μέτρα, ύψους 4 δισ. ευρώ, ζητεί η Κομισιόν μέχρι το τέλος του 2010

Από in.gr , 20/8/2010

Η Ελλάδα πρέπει να μειώσει τις κρατικές δαπάνες κατά 4 δισ. ευρώ επιπλέον το 2010, ώστε να αντισταθμίσει την υστέρηση των εσόδων και να πετύχει τη μείωση του ελλείμματος στο 8% του ΑΕΠ, τονίζει η Κομισιόν.

«Τα δημοσιονομικά μέτρα που έλαβε η Ελλάδα μοιάζουν προς το παρόν επαρκή ώστε να ικανοποιηθούν οι στόχοι για το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2010 [...] υπό την προϋπόθεση ότι ο έλεγχος των δαπανών παραμείνει πολύ αυστηρός οδηγώντας σε συνολικές κρατικές δαπάνες 4 δισ. ευρώ κάτω από τα σχέδια, ώστε να αντισταθμιστεί η υστέρηση των εσόδων και οι ατασθαλίες στις δαπάνες άλλων κρατικών τομέων», είπε η Κομισιόν την Παρασκευή, σύμφωνα με το Reuters.

Ωστόσο, η Κομισιόν επισήμανε ότι καθώς εντείνεται η ύφεση το δεύτερο εξάμηνο του έτους, η αναμενόμενη ανάκαμψη ίσως να μην αρκεί για να ικανοποιηθούν οι στόχοι που τέθηκαν τον Μάιο για τα κρατικά έσοδα.

Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Αμαντέου Αλταφά, είπε ότι η μείωση των δαπανών κατά 4 δισ. ευρώ είναι ένας «κινούμενος στόχος», καθώς εάν αποδειχθούν υψηλότερα τα έσοδα ή η μείωση των δαπανών, το ποσό των 4 δισ. θα μειωθεί αναλόγως.

«Δεδομένου ότι τα προγραμματισμένα μέτρα θα εφαρμοστούν καταλλήλως και εγκαίρως, και δεδομένου ότι το σενάριο στα μακροοικονομικά εξελιχθεί σύμφωνα με τις προσδοκίες, οι διαθέσιμες προβλέψεις δείχνουν ότι το έλλειμμα της κυβέρνησης και το πλαφόν για το χρέος το 2011-2014, με διόρθωση του υπερβολικού ελλείμματος έως το 2014, είναι εφικτά», είπε η Κομισιόν στην ανακοίνωσή της.

Εξι στους δέκα μισθωτούς δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές ανάγκες

18/08/2010
ΠΛΑΤΑΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΧΤΥ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
 
Εξι στους δέκα μισθωτούς δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές ανάγκες
 
Ο βασικός μισθός των 589,55 ευρώ δεν επαρκεί ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες, την ώρα που Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες παραδίδονται στον απόλυτο έλεγχο των μονοπωλίων και η ακρίβεια καλπάζει
 
 
 
 
 
Πολύ κάτω απ' τα επίσημα όρια της φτώχειας ζει το 58% των μισθωτών της χώρας μας.
 
Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία του Πορίσματος για το έτος 2009 που έδωσε στη δημοσιότητα το Παρατηρητήριο Φτώχειας, Εισοδημάτων, Ανισοτήτων και Κοινωνικού Αποκλεισμού (ΠΑΦ - ΕΑΚ), συνδυαζόμενα με τα στοιχεία του ΙΚΑ για την απασχόληση και τις αποδοχές (τα πιο πρόσφατα αφορούν στο 2007, δηλαδή πριν κάνει την εμφάνισή της η καπιταλιστική κρίση) και αφορούν τους μισθωτούς ασφαλισμένους που απασχολούνται στις κοινές επιχειρήσεις (εξαιρουμένων των κατασκευών, όπως ορίζει η ΕΣΥΕ).
 
Από την επεξεργασία των στοιχείων προκύπτει ότι το όριο φτώχειας, που έχει θέσει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ), κινείται σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από το όριο κάλυψης ακόμα και στοιχειωδών αναγκών. Ετσι, τα 2 εκατομμύρια φτωχοί που καταγράφει η Υπηρεσία είναι στοιχείο που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού οργανώνουν «αγώνες» προσαρμοσμένους στο «εφικτό» και «ρεαλιστικό» της «ανταγωνιστικότητας», χωρίς να οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων για την αξιοποίηση του παραγόμενου πλούτου προς όφελος όσων τον παράγουν, με αποτέλεσμα να υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις για εξευτελιστικούς μισθούς και μεροκάματα. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες προδιαγράφεται σκληρή η επιδείνωση των συνθηκών ζωής για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, με δεδομένα τα νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα αλλά και σχέδια κυβέρνησης, ΔΝΤ και των συμμάχων τους (ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.). Στα άμεσα σχέδια της κυβέρνησης είναι το πλήρες ξεπούλημα των ΔΕΚΟ και η παράδοση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας στα μονοπώλια, η «εξυγίανση» των δημόσιων οργανισμών, όπως τα νοσοκομεία, και η γοργή εφαρμογή του «Καλλικράτη». Η λαϊκή οικογένεια καλείται να πληρώσει αδρά για το ρεύμα, το τηλέφωνο, το φάρμακο και τη μόρφωση του παιδιού της. Τέτοιες περιπτώσεις καταγράφουν το τελευταίο διάστημα και τα ταξικά συνδικάτα, αναπτύσσοντας πολύμορφη δράση για τη στήριξη των εργατικών οικογενειών και αναδεικνύοντας τη δύναμη και κυρίως τη δυναμική που μόνο η αγωνιστική συσπείρωση και οργάνωση μπορεί να απελευθερώσει, ώστε να μην πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα την κρίση.
 
Οι πραγματικές αποδοχές  
 
 
 
Σύμφωνα με την έρευνα του ΠΑΦ - ΕΑΚ:
 
    * Ενα μονομελές νοικοκυριό που ζει στο ενοίκιο χρειάζεται 809,38 ευρώ το μήνα, για να καλύψει ορισμένες απ' τις βασικές και στοιχειώδεις ανάγκες.
    * Για το τετραμελές νοικοκυριό το αντίστοιχο ποσό εκτινάσσεται στα 1.820,33 ευρώ.
 
Η ίδια η έρευνα σημειώνει πως στα παραπάνω ποσά δε συμπεριλαμβάνονται οι δαπάνες για την κάλυψη βασικών σύγχρονων αναγκών, όπως η επικοινωνία, η Εκπαίδευση, η Υγεία, η αναψυχή/πολιτισμός και η φροντίδα των παιδιών.
 
Την ίδια στιγμή, με βάση τα στοιχεία για την Απασχόληση και τις Αποδοχές του ΙΚΑ προκύπτει πως για το σύνολο των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ, που φτάνουν τα 2.365.963, ο μέσος όρος μηνιαίων μεικτών αποδοχών είναι μόλις 873 ευρώ. Αρα, σε αυτή την περίπτωση, για ένα ζευγάρι με δύο παιδιά ο μέσος όρος μηνιαίων αποδοχών θα είναι 1.746 ευρώ.
 
Ωστόσο, ακόμα κι αυτά τα ποσά που είναι πολύ δυσανάλογα με το κόστος ζωής και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ακρίβειας, δεν είναι καν δεδομένα για την πλειοψηφία των μισθωτών. Κι αυτό καθώς:
 
    * Το 58% (1.372.360) των ασφαλισμένων που κάνει από 0 μέχρι 289 μεροκάματα το χρόνο συγκεντρώνει κατά μέσο όρο μηνιαίες μεικτές αποδοχές μόλις ...493 ευρώ!
    * Αντιθέτως, μόλις το 42% (993.603) των ασφαλισμένων, που έχει από 289 μέρες εργασίας και πάνω, συγκεντρώνει έσοδα (μηνιαίες μεικτές αποδοχές) κατά μέσο όρο 1.395 ευρώ.
 
Την ίδια στιγμή, το όριο φτώχειας που έχει θέσει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ), για μια τετραμελή οικογένεια με δύο ενήλικες και δύο παιδιά κάτω των 14 ετών, είναι μόλις 1.134 ευρώ, τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσό που προκύπτει απ' την έρευνα είναι ...1.820 ευρώ. Δηλαδή, μιλάμε για διαφορά της τάξης των 686 ευρώ το μήνα και των 8.230 ευρώ το χρόνο (βλ. Πίνακα).
 
Οσον αφορά το μονομελές νοικοκυριό. Το όριο φτώχειας σύμφωνα με την ΕΣΥΕ - δηλαδή το αναγκαίο ποσό - είναι 6.480 ευρώ το χρόνο ή 540 ευρώ το μήνα. Και πάλι, δηλαδή, μιλάμε για τεράστια διαφορά σε σύγκριση με την έρευνα, που θεωρεί ως απαραίτητο ποσό τα 809,38 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ενοικίου).
 
Ο μισθός δε φτάνει ούτε για τα ...βασικά
 
Επομένως, επιβεβαιώνεται ότι το αίτημα που προβάλλει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ υπαγορεύεται από τα σύγχρονα δεδομένα και δεν είναι «ανεδαφικό», όπως σπεύδουν να πουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Το ζήτημα που ανακύπτει εδώ βέβαια είναι με ποιον προσανατολισμό οργανώνει την πάλη ένα συνδικάτο, συνολικά η εργατική τάξη. Αν άξονάς της πρέπει να είναι η προσαρμογή των διεκδικήσεων στις «αντοχές» της εκάστοτε επιχείρησης ή η αντιστοίχισή τους στον διαρκώς αυξανόμενο κοινωνικό πλούτο.
 
Με δεδομένο (και) τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης που υπάρχει σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα, η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση στην οποία κατέληξαν ΓΣΕΕ και ΣΕΒ τον περασμένο Ιούλη προβλέπει τα εξής:
 
    * Ο βασικός μισθός για τον άγαμο και χωρίς προϋπηρεσία εργάτη φτάνει για το 2010 τα 589,55 ευρώ το μήνα (δηλαδή, φτάνει μόλις στο 70% του ποσού που απαιτείται για τις εντελώς βασικές ανάγκες).
    * Ο βασικός μισθός για τον έγγαμο ξεκινά από τα 648,5 ευρώ. Ετσι, ένα ζευγάρι μισθωτών (με την προϋπόθεση ότι και οι δύο δουλεύουν με πλήρη απασχόληση) με ένα παιδί παίρνουν συνολικά 1.300 ευρώ, όταν οι βασικές ανάγκες καθορίζονται στα 1.618,76 ευρώ. «Πράγμα που σημαίνει», σχολιάζει η έρευνα, «ότι είτε η μητέρα θα υποαπασχολείται, είτε θα υπάρχει μέριμνα για τη φύλαξη των παιδιών». «Αναδεικνύεται λοιπόν η αδυναμία της ΕΓΣΣΕ να καλύψει βασικές ανάγκες για την αναπαραγωγή της εργασιακής δύναμης», σχολιάζει η έρευνα.
 
Ενώ σε άλλο σημείο τονίζεται: «Είναι προφανές - από το ύψος του κόστους διαβίωσης που τεκμηριώνεται μέχρι τώρα - ότι τουλάχιστον για τα νοικοκυριά που δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία και ενοικιάζουν ή εξοφλούν στεγαστικά δάνεια, το κατώφλι της σχετικής φτώχειας, όπως ορίζεται από την ΕΣΥΕ και πολυάριθμες ανάλογες μελέτες είναι εντελώς ανεπαρκές, εφόσον δεν κάνει καμιά υπόθεση για την ικανοποίηση ζωτικών αναγκών όπως και να τις ορίσει κανείς».
 
Τον εφιάλτη ολοκληρώνει η κατάργηση σταθερής εργασίας και ΣΣΕ
 
Το μέγεθος του εφιάλτη που επιφυλάσσει στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες η πολιτική ΕΕ - ΔΝΤ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ γίνεται αντιληπτό αν αναλογιστεί κανείς πού θα οδηγήσει η κυριαρχία των «ελαστικών» σχέσεων εργασίας που απαιτεί το κεφάλαιο. Πιστά στις αντιλαϊκές κατευθύνσεις που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις του κεφαλαίου συνδιαμορφώνουν στις Βρυξέλλες, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χτυπούν καθημερινά τη σταθερή εργασία: Πριν μερικούς μήνες ψηφίστηκε ο νόμος για την ενίσχυση της «ευελφάλειας» στην αγορά εργασίας με τον ψευδεπίγραφο μάλιστα τίτλο «Εγγυήσεις κατά της εργασιακής ανασφάλειας». Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, αξιοποιώντας τις πολύτιμες βοήθειες της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, πέρασε τροπολογία που απαγορεύει αυξήσεις μεγαλύτερες από τα ψίχουλα που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ και με δεδομένη την πορεία του πληθωρισμού ισοδυναμούν με μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Κι όλα αυτά την ώρα που η καταπάτηση των ΣΣΕ αλλά και η αντικατάστασή τους από τις ατομικές συμβάσεις είναι όλο και πιο συχνό φαινόμενο.
 
Η ενίσχυση της μερικής απασχόλησης αποτελεί διακηρυγμένο στόχο σε όλη την Ευρώπη, στο πλαίσιο της μείωσης του «μισθολογικού» κόστους και της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας». Το αποτέλεσμα είναι ήδη στις χώρες με υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης πάνω από 1 στους 4 εργαζόμενους να μην έχουν σταθερή εργασία. Σύμφωνα με τη Γιούροστατ, το ποσοστό μερικής απασχόλησης αυξήθηκε από 15,7% το 2002 σε 18,1% το 2009. Στην Ολλανδία φτάνει το 47,7%, στη Σουηδία το 26%, στη Γερμανία το 25,4%, στη Δανία το 25,2%, στο Ηνωμένο Βασίλειο το 25%. Απόδειξη ότι η επίθεση στο εργατικό εισόδημα δεν αφορά μόνο στην κρίση αλλά πάνω απ' όλα στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
 
Μια σύντομη παρουσίαση της έρευνας
 
Η έρευνα παρακολουθεί τις βασικές ανάγκες για την οργάνωση και το κόστος που προκύπτει σε ένα νοικοκυριό (μονομελές, ζευγάρι, ζευγάρι με ένα παιδί, με δύο παιδιά και τρία παιδιά). Εξετάζει το κόστος που προκύπτει για την κατοικία (ενοίκιο, ύδρευση/αποχέτευση, ηλεκτρικό ρεύμα, κοινόχρηστα, θέρμανση, πάγια αναλώσιμα, ΕΡΤ, Δημοτικά Τέλη/Φόροι και ΤΑΠ), τη διατροφή, την ένδυση/υπόδηση και τις μεταφορές. Η ίδια η έρευνα, σημειώνει πως δεν έχουν συμπεριληφθεί σε αυτήν άλλες, εξίσου βασικές σύγχρονες ανάγκες, όπως η επικοινωνία, η εκπαίδευση, η υγεία, η αναψυχή/πολιτισμός και η φροντίδα των παιδιών, που θα εξετασθούν στο Πόρισμα του ΠΑΦ-ΕΑΚ για το έτος 2010.
 
Τα όσα προκύπτουν (και τα οποία εδώ παρουσιάζονται συνοπτικά) είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Αναλυτικά:
 
    * Για ένα μονομελές νοικοκυριό:
 
-- Το κόστος του ενοικίου (κατοικία 25 τ.μ.) ανέρχεται, μεσοσταθμικά στα 291 ευρώ και συνολικά τα έξοδα για τη συντήρηση της κατοικίας και την πληρωμή των λογαριασμών αγγίζει τα 431,69 ευρώ.
 
-- Τα έξοδα για διατροφή, ένδυση/υπόδηση και μεταφορές, καταγράφονται αντίστοιχα 101,13 ευρώ, 97,56 ευρώ και 179 ευρώ.
 
-- Συνολικά, απαιτούνται 809,38 ευρώ με ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο και 518,38 ευρώ δίχως ενοίκιο και μεσοσταθμικά (υπολογίζοντας πως το 50% μένει σε ιδιόκτητα σπίτια, το 29,1% σε ενοίκιο και περίπου το 20% έχει στεγαστικό δάνειο) απαιτούνται 663,88 ευρώ.
 
    * Για ένα ζευγάρι:
 
-- Το κόστος ενοικίου (κατοικία 45 τ.μ.) είναι 383 ευρώ, με τα συνολικά έξοδα κατοικίας να φτάνουν τα 575 ευρώ.
 
-- Για διατροφή τα 202,26 ευρώ, για ένδυση/υπόδηση τα 195,11 και για μεταφορές τα 214 ευρώ.
 
-- Συνολικά απαιτούνται 1.186,37 ευρώ με ενοίκιο ή 803,37 ευρώ χωρίς ενοίκιο και μεσοσταθμικά 994,87 ευρώ.
 
    * Για μια τριμελή οικογένεια:
 
-- Το κόστος ενοικίου (κατοικία 65 τ.μ.) είναι 473 ευρώ, με τα συνολικά έξοδα κατοικίας στα 700,31 ευρώ.
 
-- Για διατροφή τα έξοδα ανέρχονται σε 282,67 ευρώ, για ένδυση/υπόδηση τα 287,75 ευρώ και για μεταφορές τα 225 ευρώ.
 
-- Συνολικά χρειάζονται 1.495,73 ευρώ (ενοίκιο) ή 1.022,73 (χωρίς ενοίκιο) και 1.259,23 μεσοσταθμικά.
 
    * Για τετραμελή οικογένεια:
 
-- Το κόστος ενοικίου (85 τ.μ.) είναι 568 ευρώ, τα έξοδα κατοικίας 831,13 ευρώ.
 
-- Για διατροφή χρειάζεται 383,8 ευρώ, για ένδυση/υπόδηση 380,4 ευρώ και για μεταφορές 225 ευρώ.
 
-- Συνολικά απαιτούνται 1.820,33 ευρώ (ενοίκιο) ή 1.252,33 (χωρίς ενοίκιο) και μεσοσταθμικά 1.536,33 ευρώ.
 
Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι, το πώς καταγράφεται το αντίστοιχο κόστος συνδέεται και με το πώς καθορίζεται η αντίστοιχη ανάγκη. Για παράδειγμα, η έρευνα παίρνει ως αφετηρία ότι μια τριμελής οικογένεια κατοικεί σε διαμέρισμα 65 τ.μ. Ωστόσο, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες που δημιουργεί ο παραγόμενος πλούτος αλλά και τις σύγχρονες ανάγκες (π.χ. πριν 30 και 40 χρόνια, οικογένειες με 5 και 6 άτομα αναγκάζονταν να μένουν σε σπίτια δύο δωματίων, σήμερα υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις ώστε π.χ. κάθε παιδί να έχει το δικό του δωμάτιο. Ο άνετος χώρος δεν είναι πολυτέλεια αλλά παράγοντας καλυτέρευσης της ζωής της οικογένειας).

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Κρατική αρωγή (υπό προϋποθέσεις) για οικογένειες Ιταλών που αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια

Από in.gr , 19/8/2010

Ρώμη, Ιταλία

Με την υπογραφή του υπουργού Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι η ιταλική κυβέρνηση ενεργοποίησε το Κρατικό Ταμείο Αλληλεγγύης για οικογένειες που αδυνατούν να αποπληρώσουν τις δόσεις στεγαστικών δανείων.

Το συγκεκριμένο Κρατικό Ταμείο Αλληλεγγύης διαθέτει συνολικά 20  εκατομμύρια ευρώ και επιτρέπει το «πάγωμα» των δανείων για συνολικό διάστημα 18 μηνών.

Το ιταλικό δημόσιο ουσιαστικά θα καταβάλλει στους συμβολαιογράφους και στις τράπεζες τα χρήματα που αντιστοιχούν στο κόστος των διαφόρων γραφειοκρατικών διαδικασιών που απαιτούνται για να επιτευχθεί η προσωρινή διακοπή της καταβολής του δανείου.

Αναγκαίες προϋποθέσεις για να μπορεί κανείς να κάνει χρήση των διευκολύνσεων που προσφέρει το Ταμείο Αλληλεγγύης είναι να μην ξεπερνά το οικογενειακό ετήσιο εισόδημα τις 30.000 ευρώ, το στεγαστικό δάνειο να είναι χαμηλότερο των 250.000 ευρώ και να υπάρχουν ουσιαστικές και εξακριβωμένες οικονομικές δυσκολίες: απώλεια της θέσης εργασίας, ιατρικά έξοδα που σε σύνολο 12 μηνών να ξεπερνούν τις 5.000 ευρώ, αύξηση του κυμαινόμενου επιτοκίου ανώτερη του 20%, θάνατος ή βαριά ασθένεια ενός εκ των συγγενών που συμπεριλαμβάνονται, επισήμως, στο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.

Το αρχικό σχέδιο του Ταμείου Αλληλεγγύης, τονίζουν οι σχολιαστές στη Ρώμη, είχε κατατεθεί το 2008, από την κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι, αλλά η εφαρμογή του είχε αναβληθεί λόγω ανεπαρκούς οικονομικής κάλυψης.

Η γερμανική οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμούς ρεκόρ

Από alfavita.gr , 17/8/2010

H γερμανική οικονομία παρουσίασε κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2010 την ταχύτερη ανάπτυξή της μετά την ενοποίηση, βοηθώντας την Ευρωζώνη να ξεπεράσει σε ανάπτυξη τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης παρουσίασε την περίοδο Απριλίου-Ιουνίου ανάπτυξη 2,2%, χάρις στην ανάκαμψη του οικοδομικού τομέα και την υψηλή ζήτηση των γερμανικών προϊόντων στο εξωτερικό. Η ανάπτυξη αυτή ήταν υψηλότερη της προσδοκίας της αγοράς, που τοποθετούνταν στο 1,4%. Προς τα πάνω αναθεωρήθηκε και η ανάπτυξη του πρώτου τριμήνου: 0,5% από 0,2%.

Η επίδοση της Γερμανίας βοήθησε την Ευρωζώνη να αναπτυχθεί κατά 1% το δεύτερο τρίμηνο του έτους, μια σημαντική αύξηση έναντι του 0,2% του πρώτου τριμήνου. Ήταν ο μεγαλύτερος ρυθμός ανάπτυξης μετά το πρώτο τρίμηνο του 2008, μεγαλύτερος κι από εκείνον των Ηνωμένων Πολιτειών (0,6%), αλλά μικρότερος από εκείνον της Βρετανίας (1,1%).

Οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι η ανάπτυξη της Ευρωζώνης είναι δύσκολο να διατηρηθεί σε αυτά τα επίπεδα. «Οι περιφερειακές οικονομίες θα εξακολουθήσουν να υποφέρουν από τα μέτρα λιτότητας και θα παραμείνουν, ή θα επιστρέψουν, στην ύφεση», λέει η Τζένιφερ ΜακΚιόουν από την Capital Economics. «Την ίδια στιγμή, η ανάκαμψη της Γερμανίας θα εξασθενήσει, καθώς η παγκόσμια ζήτηση θα μειωθεί και θα αρχίσουν να έχουν αποτέλεσμα στη χώρα τα μέτρα λιτότητας».

Παρά ταύτα, τα στοιχεία της ανάκαμψης ανακουφίζουν τους Ευρωπαίους ηγέτες, αφού έρχονται ύστερα από μια ταραχώδη άνοιξη όπου το ευρώ δεχόταν επιθέσεις στις αγορές και η Ευρωζώνη απειλούνταν με κατάρρευση.

«Ύστερα από τρεις δύσκολους μήνες σφυροκοπήματος του ευρώ, οι σημερινοί αριθμοί θα συμβάλουν στην επούλωση των πληγών της Ευρωζώνης», τονίζει ο Κάρστεν Μπερζέσκι από την ING. «Για πρώτη φορά από το δεύτερο τρίμηνο του 2009, η Ευρωζώνη ξεπέρασε την αμερικανική οικονομία».

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Ευρωζώνη ενισχύθηκε από τις εξαγωγές, τις επενδύσεις και την αύξηση των θέσεων εργασίας στον οικοδομικό τομέα, ύστερα από ένα σκληρό χειμώνα.

Η αμερικανική οικονομία, που αναμενόταν να ανακάμψει πιο γρήγορα, εξακολουθεί να πλήττεται από την ανεργία και τις χαμηλές δαπάνες των καταναλωτών. Το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξης αντιστοιχεί στις αυξημένες πωλήσεις αυτοκινήτων και βενζίνης. Ο τζίρος των καταστημάτων, αντίθετα, είναι μειωμένος κατά 1%, όπως και οι αγορές ρούχων και επίπλων.

Όλες οι χώρες της ευρωζώνης έχουν βγει από την ύφεση, με εξαίρεση την Ελλάδα, που παρουσίασε πτώση κατά 1,5%. Τις καλύτερες επιδόσεις κατά το δεύτερο τρίμηνο είχαν η Γερμανία, η Ολλανδία (0,9%), η Αυστρία (0,9%), το Βέλγιο (0,7%) και η Γαλλία (0,6%). Η μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ της Γερμανίας έκανε τον υπουργό Οικονομικών Ράινερ Μπρίντερλε να προβλέψει ότι δεν αποκλείεται μια ανάπτυξη του ύψους του 2% για όλο το 2010. Ένας τέτοιος αριθμός είναι σαφώς υψηλότερος από την επίσημη κυβερνητική πρόβλεψη του 1,4%.

Οι αναλυτές εμφανίζονται αισιόδοξοι όμως και για τη Γαλλία, μετά την αύξηση των καταναλωτικών δαπανών κατά 0,4%. Παρά ταύτα, ο οικονομολόγος Οσκάρ Μπερνάλ από την ING πιστεύει ότι η οικονομική δραστηριότητα στη χώρα αυτή θα επιβραδυνθεί κατά το δεύτερο ήμισυ του 2010, καθώς η βιομηχανία - και ειδικότερα η αυτοκινητοβιομηχανία - δεν μπορεί να επωφεληθεί από την ανάκαμψη του διεθνούς εμπορίου.

Το ευρώ παρουσίασε αύξηση έναντι άλλων νομισμάτων (η ισοτιμία έναντι του δολαρίου έφτασε το 1,2896), γεγονός που απειλεί να καταστήσει λιγότερο ανταγωνιστικές τις ευρωπαϊκές εξαγωγές. «Αυτό δεν είναι καλό για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης», προειδοποιεί ο Ντέιβιντ Όουεν από την Jefferies International. «Η Γερμανία είναι μόνο το 30% του συστήματος. Το άλλο 70% αγωνίζεται. Οι άνεμοι τους οποίους αντιμετωπίζει το σύστημα είναι ακόμη θυελλώδεις».

Η Γερμανία επωφελείται από την ανάκαμψη της παγκόσμιας ζήτησης, καθώς και από την πτώση κατά 10% που παρουσίασε φέτος το ευρώ έναντι του δολαρίου. «Οι σημερινοί αριθμοί υπενθυμίζουν με εντυπωσιακό τρόπο ότι η γερμανική οικονομία παίζει σε δικό της πρωτάθλημα», λέει ο Μπερζέσκι. «Κοιτάζοντας προς το μέλλον, είναι περιττό να πει κανείς ότι οι σημερινοί ρυθμοί ανάπτυξης δεν μπορεί να διατηρηθούν τους επόμενους μήνες.

Η ανάπτυξη της Γερμανίας θα επιστρέψει σε πιο φυσιολογικά επίπεδα. Παρ' όλα αυτά, όμως, όλα τα στοιχεία συντείνουν στο να κάνει η γερμανική οικονομία το επόμενο βήμα προς μια αυτοσυντηρούμενη ανάκαμψη. Η γερμανική οικονομία θα παραμείνει ο πόλος έλξης του πρωταθλήματος της Ευρωζώνης για αρκετό καιρό ακόμη». 

«Βαθιά» ύφεση της ελληνικής οικονομίας και το 2011

Από alfavita.gr , 17/8/2010

Σύμφωνα με τους αναλυτές του Economist

Ο πληθωρισμός θα «κλείσει» στο στο 3,9% φέτος

Εκτόξευση της ανεργίας, ύφεση που θα φθάσει το 4,8% και δραματική μείωση των κρατικών εσόδων «βλέπουν» οι αναλυτές του Economist για την Ελλάδα. Οι προβλέψεις είναι πιο δυσοίωνες από τις εκτιμήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, σύμφωνα με τις οποίες η μείωση του ΑΕΠ θα «κλείδωνε» για φέτος στο 4%.

Αναφερόμενο στην ανεργία, το Economist σχολιάζει το υψηλό ποσοστό του 11,7% κατά το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς και κάνει λόγο για εφιαλτικά σενάρια με την ανεργία να αγγίζει το 20% έως το τέλος του 2011.

Επισημαίνεται, επίσης, πως η φετινή χρονιά υπήρξε πολύ δύσκολη για τον ελληνικό τουρισμό, καθώς αναμένεται η μείωση των εσόδων να κυμανθεί γύρω στο 10%.

Το οικονομικό περιοδικό, τέλος, "στέκεται" και στο επίμαχο ζήτημα του πληθωρισμού, εκτιμώντας πως για το 2010 θα "κλείσει" στο 3,9%.

Χαρακτηριστικά, μάλιστα, σημειώνεται πως "μόλις οι Έλληνες επιστρέψουν από τις παραλίες στις εργασίες τους το Σεπτέμβριο, θα νιώσουν τον πραγματικό πόνο από τα μέτρα λιτότητας και την ύφεση". 

«Πράσινο φως» από την Κομισιόν για την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του δανείου

Από in.gr , 19/8/2010

Βρυξέλλες, Βέλγιο

 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άναψε, την Πέμπτη, το «πράσινο φως» για την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του δανείου από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, εκτιμώντας πως η Αθήνα πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις.

Ωστόσο, δεν λείπουν οι «αστερίσκοι» στην αξιολόγηση της που κρούουν των κώδωνα του κινδύνου για την υστέρηση στα έσοδα, ζητούν επίσπευση διαρθρωτικών αλλαγών και ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων, δείχνοντας ΟΣΕ και ΔΕΗ.

Αν χρειαστεί, θα ληφθούν διορθωτικά μέτρα ώστε «να αποφευχθεί κάθε ολίσθηση στην εκτέλεση του προϋπολογισμού κατά το δεύτερο εξάμηνο» τονίζει τέλος με έμφαση η Επιτροπή.

Ειδικότερα, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αξιολόγησε τα μέτρα που έλαβε η Ελλάδα για να συμμορφωθεί προς την απόφαση του Συμβουλίου υπουργών της 10ης Μαΐου, ώστε να διορθωθεί η κατάσταση υπερβολικού ελλείμματος.

Η Επιτροπή δημοσίευσε, παράλληλα, έκθεση στο πλαίσιο του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής, το οποίο χρηματοδοτείται από τα κράτη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ.

Η Επιτροπή θεωρεί ότι το συνολικά θετικό αποτέλεσμα της εκτίμησης της συμμόρφωσης προλειαίνει το έδαφος για την εκταμίευση της δεύτερης δόσης και πιστεύει ότι τα κράτη της ευρωζώνης θα εγκρίνουν και θα καταβάλουν τη δόση.

«Το πρώτο εξάμηνο του 2010 η Ελλάδα κατόρθωσε να εξυγιάνει σε εντυπωσιακό βαθμό τα δημόσια οικονομικά της και σημείωσε ταχεία πρόοδο σε μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», δήλωσε ο αρμόδιος για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις επίτροπος Όλι Ρεν, σημειώνοντας, ωστόσο, ότι «παρά τη σημαντική πρόοδο, δεν έχουν εκλείψει οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι».

Σύμφωνα με τον κ. Ρεν, η κυριότερη άμεση πρόκληση είναι η διασφάλιση επαρκούς ρευστότητας και χρηματοοικονομικής σταθερότητας στον τραπεζικό τομέα. Ταυτόχρονα, πρέπει να επιταχυνθεί το πρόγραμμα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να αποδεσμευθεί το τεράστιο δυναμικό αύξησης της οικονομικής μεγέθυνσης».

Σύμφωνα με την Επιτροπή, οι δημοσιονομικές εξελίξεις το πρώτο εξάμηνο υπήρξαν θετικές, καθώς το έλλειμμα μειώθηκε κατά 46%, ταχύτερα από τον προγραμματισμό. Οι συνολικές δημόσιες δαπάνες μειώθηκαν κατά 16,9%, γεγονός που αντικατοπτρίζει περικοπές, τόσο στις πρωτογενείς
δαπάνες (συμπεριλαμβανομένων των μισθών στον δημόσιο τομέα), όσο και στις κεφαλαιουχικές.

Πρόσθετα μέτρα για τα έσοδα;

Ο δημοσιονομικός στόχος, όμως, διατρέχει ορισμένους κινδύνους, εκτιμά η Επιτροπή.

Η Επιτροπή αναφέρει πως τα συνολικά ταμειακά έσοδα αυξήθηκαν το πρώτο εξάμηνο κατά 5,9%, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από τον ετήσιο στόχο αύξησης κατά 15,6%, παρά τη μεγαλύτερη από την αναμενόμενη ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ, λόγω του πληθωρισμού που διαμορφώθηκε σε επίπεδα υψηλότερα από τα προσδοκώμενα και της σχετικά μεγάλης βαρύτητας της φορολογίας στη σύνθεση της οικονομικής ανάπτυξης.

Πρόσθετους κινδύνους για το στόχο εγκυμονούν η συσσώρευση ληξιπρόθεσμων οφειλών, οι έως τώρα χαμηλές οικονομικές επιδόσεις των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς και η κάλυψη, κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους, της πτώσης των δαπανών.

Η Επιτροπή σημειώνει, παράλληλα, ότι αν χρειαστεί, θα ληφθούν διορθωτικά μέτρα ώστε να αποφευχθεί κάθε ολίσθηση στην εκτέλεση του προϋπολογισμού κατά το δεύτερο εξάμηνο.

Ασφαλιστικό

Σύμφωνα με την Επιτροπή, συντελέστηκε σημαντική πρόοδος στο πεδίο των διαρθρωτικών φορολογικών μεταρρυθμίσεων.

Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης προχώρησε ταχύτερα από το χρονοδιάγραμμα.  Με τις παραμετρικές αλλαγές που επήλθαν στο συνταξιοδοτικό σύστημα θα βελτιωθεί σημαντικά η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του, αναφέρει η Επιτροπή, η οποία επισημαίνει, παράλληλα, πως ενδέχεται να χρειαστούν ορισμένα ακόμη μέτρα το 2011, ανάλογα με τις επικείμενες μακροπρόθεσμες προβλέψεις.

Στα υπόλοιπα πεδία όπου σημειώθηκε πρόοδος, συγκαταλέγονται η κατάρτιση του νέου θεμελιώδους νόμου για τον προϋπολογισμό, τα μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων και τα βήματα προόδου προς τη σύσταση της Ενιαίας Αρχής
Πληρωμών για τους μισθούς στον δημόσιο τομέα.

Η Επιτροπή αναφέρει ότι πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες για τη βελτίωση της συγκέντρωσης και της επεξεργασίας των στοιχείων που είναι απαραίτητα για τον δημοσιονομικό έλεγχο.

Πέραν των δημοσιονομικών ζητημάτων, σημαντική πρόοδος σημειώθηκε -όπως κρίνει η Επιτροπή- και σε ό,τι αφορά το φιλόδοξο πρόγραμμα ευρύτερων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Θεσπίστηκαν νωρίτερα απ' ό,τι προέβλεπε το χρονοδιάγραμμα τολμηρές νομοθετικές διατάξεις για την αγορά εργασίας, χάρη στις οποίες θα ενισχυθεί η προσαρμοστικότητα της οικονομίας.

Μεταφορές και ενέργεια

Άλλες μεταρρυθμίσεις που πρόκειται να υλοποιηθούν νωρίτερα αφορούν τις μεταφορές, όπου έχει σημειωθεί ήδη σημαντική πρόοδος στην απελευθέρωση των οδικών μεταφορών, καθώς και την ενέργεια, εκτιμά η Επιτροπή.

Δρομολογήθηκαν μεταρρυθμίσεις του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, μέτρα για την ταχύτερη απορρόφηση των κονδυλίων των διαρθρωτικών ταμείων και του Ταμείου Συνοχής, καθώς και η κατάρτιση οριζόντιας νομοθεσίας για την εφαρμογή της οδηγίας περί υπηρεσιών.

Σύμφωνα πάντως με την Επιτροπή, εκκρεμούν προκλήσεις που αφορούν το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την κατάργηση κανονιστικών ρυθμίσεων, την άρση των φραγμών στην ανάπτυξη του τουρισμού και το λιανεμπόριο.

Ακόμα, πρέπει να επισπευσθεί η ιδιωτικοποίηση και αναδιάρθρωση κρατικών επιχειρήσεων, ιδίως στους τομείς των σιδηροδρομικών μεταφορών και της ενέργειας, τονίζει η Επιτροπή.

Εξάλλου, όπως αναφέρει η Επιτροπή, συστάθηκε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και εντάθηκε η εποπτεία των τραπεζών από την Τράπεζα της Ελλάδος. Προκειμένου να διασφαλιστεί επαρκής ρευστότητα στον τραπεζικό τομέα, προβλέπεται η θέσπιση νομοθεσίας για νέα σειρά ομολόγων με εγγύηση του Δημοσίου, ύψους 25 δισ. ευρώ.

Η αξιολόγηση της συμμόρφωσης που διενεργήθηκε από την Επιτροπή θα συζητηθεί στις συνόδους του Eurogroup στις 6 Σεπτεμβρίου και του Συμβουλίου Ecofin στις 7 Σεπτεμβρίου.

Ε, λοιπόν, ζήτω οι Αμερικανοί! Οικονομολόγοι...

Από sday.gr , καλοκαίρι 2010

Tου Διονύση Ελευθεράτου

Η ιδιότητα του ανθρώπου που σκέφτεται τι μέλλει γενέσθαι με την οικονομική κρίση από Σεπτέμβριο μου φέρνει στα χείλη ένα «καλά ξεμπερδέματα». Εχοντας παρακολουθήσει σε αδρές γραμμές τι λέγεται και γράφεται από τις αρχές του καλοκαιριού για την κρίση, αναφωνώ: ζήτω οι Αμερικανοί! Οι οικονομολόγοι τουλάχιστον... Οχι, δεν με χτύπησαν κατακέφαλα οι ζέστες. Εξηγούμαι: ακόμα και αν οι ΗΠΑ κέρδιζαν το Μουντιάλ, η... ιστορική ανατροπή δεδομένων θα ήταν λιγότερο εντυπωσιακή από αυτή που συντελείται στο παγκόσμιο πολιτικo-οικονομικό «γήπεδο»: η Αμερική... βγαίνει από τα αριστερά στην Ευρώπη, την κοιτίδα «του κοινωνικού κράτους».

Δεν πρόκειται μόνο για την προσέγγιση του ίδιου του Ομπάμα. Στις ΗΠΑ πολλοί οικονομολόγοι, ειδήμονες, τεχνοκράτες μένουν άναυδοι με την ανελαστικότητα της γραμμής Μέρκελ και τη δογματική και μονεταριστική εθελοτυφλία της Ε.Ε. Χαρακτηρίζουν μάλιστα «άχρηστη ανοησία» την ψύχωση της Ε.Ε. με το όριο 3% για τα ελλείμματα.  «Η λιτότητα είναι καλή για τους μοναχούς, αλλά κακή για την οικονομία», τονίζει ο Αμερικανός οικονομολόγος Μάικ Γουίτνεϊ,  μνημονεύοντας την Ιρλανδία. Εκεί άρχισε άγριο... τσεκούρωμα στις δημόσιες δαπάνες το 2008, όταν το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας ήταν στο 7,3% του ΑΕΠ. Αποτέλεσμα: η ιρλανδική οικονομία συρρικνώθηκε ταχύτατα κατά 10% και το έλλειμμα «ψήλωσε» στο 14,3%.

«Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι σε περιόδους κρίσης το έλλειμμα είναι αναγκαίο», λέει στην «Washington Post» ο οικονομολόγος Τζέιμς Γκαλμπρέιθ. O γιος του διάσημου (μακαρίτη, πια) Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ εξηγεί: «Το έλλειμμα προκαλεί ζήτηση, η ζήτηση δαπάνες, οι δαπάνες οικονομική αναθέρμανση. Αυτή φέρνει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Ετσι αυξάνονται τα δημόσια έσοδα, μειώνονται τα ελλείμματα, τερματίζεται η ύφεση». Το αμερικανικό περιοδικό «Counter Punch» δεν πιστεύει ότι παρασύρονται από εσφαλμένες εκτιμήσεις οι χώρες που ακολουθούν τις συνταγές του ΔΝΤ.

«Είναι πολιτική επιλογή για να εξασθενίσει ο κρατικός τομέας προς όφελος του ιδιωτικού και των κερδοσκόπων που ελπίζουν να αρπάξουν φθηνά τη δημόσια περιουσία», γράφει. «Μισός αιώνας αποτυχημένων συνταγών λιτότητας του ΔΝΤ σε δεκάδες χώρες του Τρίτου Κόσμου θα έπρεπε να έχει διδάξει την Ευρώπη πόσο ολέθρια είναι η αντίληψη πως η λιτότητα οδηγεί στην ευημερία», τονίζει ο πρώην οικονομολόγος της Γουόλ Στριτ, ο Μάικλ Χάτσον. Λοιδορεί το ΔΝΤ και ο Ντιν Μπέικερ, διευθυντής του αμερικανικού Ερευνητικού Κέντρου Οικονομίας και Πολιτικής και συγγραφέας του βιβλίου «Ανοδος και Πτώση της Οικονομίας της Φούσκας» που κάνει «τρελές» πωλήσεις στις ΗΠΑ.

Ο Μπέικερ λέει ότι η γραμμή του ΔΝΤ δεν μεγεθύνει απλώς τη φτώχεια και την ανεργία. Είναι και αναποτελεσματική. Οργισμένος αναφέρει: «Είναι τραγικό το ΔΝΤ, όπως και η Παγκόσμια Τράπεζα, να επιβάλλει δραστική περικοπή των συντάξεων και δουλειά έως τα βαθιά γεράματα, όταν τα στελέχη του συνταξιοδοτούνται στα 51 χρόνια τους με μηνιαίες απολαβές 100.000 δολαρίων!» Μωρέ, είδατε... λαϊκιστής που είναι κοτζάμ διευθυντής τέτοιου του αμερικανικού Ερευνητικού Κέντρου; Καταλήγει ο Μπέικερ: «Πενήντα χρόνια του ΔΝΤ πείθουν πως θα ήταν προτιμότερο να συμβουλεύονται οι κυβερνήσεις τούς... μεθυσμένους στον δρόμο. Αυτοί είναι τουλάχιστον έντιμοι».

Δεν βαριέστε...

Εμείς εδώ θα... κάνουμε κεφάλι, από Σεπτέμβριο πάλι. Με τις «αλήθειες» του George, του Λοβέρδου και των «παπαγάλων» της «εθνικής» και - συγγνώμη, παραλίγο να το ξεχάσω- «ευρωπαϊκής» γραμμής. Καλά μας ξεμπερδέματα...     

Θεομπαίχτες

Από topontiki.gr , 29-07-10

Όπως οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, έτσι και οι κυβερνήσεις, είναι στιγμές που αντι­λαμβάνονται την ασημαντότητά τους απέ­ναντι στην υπέρτερη δύναμη: Οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο ή τον Θεό. Οι κυβερνήσεις χέζονται επάνω τους μπροστά στις αγορές.

Κλασικό παράδειγμα η δική μας. Έχετε δει το ύφος τού Παπακωνσταντίνου μετά τις συναντήσεις του με τους τροϊκανούς εκπροσώπους της θεάς αγοράς; Δεν έχει ένα χαμένο ύφος που υπόσχεται πολλά... περισ­σότερα;

Οι κοινοί άνθρωποι κατά κανόνα μετανοούν, νηστεύ­ουν και προσεύχονται στην ανώτερη δύναμη μπας και τους λυπηθεί και τη σκαπουλάρουν, τουλάχιστον στην άλλη ζωή. Οι… κοινές κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται για την άλλη ζωή. Είτε κυβερνούν είτε εκπίπτουν τώρα στην κόλαση των αζήτητων, μακριά από αποφάσεις, μπίζνες, μίζενς και απ’ όλα αυτά τα υπέροχα και ανιδι­οτελή που υπόσχεται η εξουσία.

Για να μη βρεθεί στα αζήτητα μια κοινή κυβέρνηση σαν τη δική μας είναι υποχρεωμένη να ακροβατεί ανά­μεσα στη θεότητα (αγορές, οικονομικοί παράγοντες, νταβατζήδες) που την ορίζει και τους πολίτες που την εκλέγουν

Υπό αυτήν την έννοια κυβερνούν οι αμετανόητοι, αυ­τοί δηλαδή που μπορούν να προσφέρουν τους ίδιους τους «υπηκόους» τους σπονδή στη θεά των αγορών. Οι αγορές άλλωστε γέννησαν και ανέθρεψαν τις κυ­βερνήσεις των καιρών μας. Γι’ αυτές εργάζονται, από αυτές αμείβονται, αυτές εξυπηρετούν. Οι πολίτες εί­ναι το αναγκαίο κακό. Υπάρχουν απλώς για να εξουσι­άζονται, για να χειροκροτούν και να θυσιάζονται. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του έχουν ήδη ετοι­μάσει τον μακρύ (μακρύτερος δεν γίνεται) κατάλογο των πολιτών που θα πετσοκόψουν την προσεχή πε­ρίοδο στον βωμό της αγοράς. Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί, αλλού και από άλλους. Όπως είπαμε, η κυ­βέρνηση υπάρχει για να υλοποιεί τις επιθυμίες των αγορών. Αυτό θα το κάνει έτσι κι αλλιώς. Η πολιτική της αποτελεσματικότητα, όμως, αλλού κρίνεται. Αν θα καταφέρει να πείσει τους πολίτες ότι δεν σφαγιά­ζονται, αλλά θυσιάζονται οικειοθελώς για τη σωτηρία της πατρίδας. Η περίφημη επιχειρηματολογία περί της σοσιαλιστικής αλληλεγγύης των γενεών, κατά την οποία η σημερινή γενιά θυσιάζεται για τα παιδιά της, ακούγεται σαν τις υποσχέσεις για τον παράδεισο όπου οι ψυχές θα «τρώνε» αιώνια με χρυσά κουτάλια. Αρκεί τα σώματα στο παρόν να εξαϋλωθούν από ασιτία... Αυτή η επιχειρηματολογία θυμίζει και κάτι άλλο: Τις μαζικές βαπτίσεις ιθαγενών Νοτιοαμερικάνων πριν σφαχτούν μαζικά από τους θεοσεβούμενους Ισπα­νούς κατακτητές τους. Τους βάπτιζαν για να τους στεί­λουν στον παράδεισο. Με άλλα λόγια, τους σκότωναν για το καλό τους...

Όπως για το καλό μας γίνονται όλα όσα έχει αναλάβει την υποχρέωση, έναντι των αγορών, να πράξει (και πράττει) η κυβέρνησή μας. Δεν βλέπετε με τι πόνο ψυχής ο υπουργός Ανασφάλιστης και Διά Βίου Εργα­σίας κόβει συντάξεις, μειώνει αποδοχές, απαγορεύει αυξήσεις; Τεράστιο βάρος κουβαλάει ο άνθρωπος, για χάρη μας...

Παρ’ όλα αυτά, και για την ώρα τουλάχιστον, ο πρω­θυπουργός και οι υπουργοί του δεν έχουν κάνει καλή δουλειά στο παραμύθιασμα. Αυτό μπορεί να σημαίνει ένα από τα τρία: Είτε εξάντλησαν το απόθεμα παραμυθιού που μπορούν να πουλήσουν είτε το παραμύθι είναι τόσο μεγάλο, που ξεπερνά ακόμη και τις δικές τους δοκιμασμένες μεγάλες δυνατότητες, είτε ο κό­σμος πολύ απλά βαρέθηκε τα παραμύθια.

Σε μια τέτοια περίπτωση σαν την τελευταία, είναι φα­νερό ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλη­μα, γιατί ο κόσμος μαζί με τα παραμύθια λογικό είναι να έχει βαρεθεί και τους παραμυθάδες. Υπό αυτήν την έννοια η κυβέρνηση και τα στελέχη της πρέπει να αρχίσουν να μετρούν μέρες καθώς η πορεία τους προς την κόλαση των πολιτικά αζήτητων έχει ξεκινήσει. Οι κυβερνώντες, βέβαια, έχουν και ένα ακόμη πρό­βλημα, όταν είναι αντιμέτωποι με τέτοιου είδους δυ­σκολίες. Δεν έχουν πού να πουν τον πόνο τους, πού να ζητήσουν παρηγοριά. Άχρηστοι για τους θεούς των αγορών που υπηρέτησαν, ξοφλημένοι παραμυθάδες για τον κόσμο που κάποτε τους τίμησε με την εμπιστο­σύνη του, δεν έχουν τη δυνατότητα να προσευχηθούν πουθενά.

Ακόμη και οι μεγαλύτεροι και ικανότεροι θεομπαίχτες τότε, εξαντλούνται, ξεφουσκώνουν και πέφτουν. Με πάταγο. Θα έχετε ήδη προσέξει πως οι υπουργοί μας (πρώην και νυν) δυσκολεύονται να κυκλοφορήσουν στον δρόμο, ανάμεσα σε «κοινούς θνητούς» πρώην ψηφοφόρους τους... 

Η οικονομική κρίση αποκαλύπτει τα όρια των οικονομικών θεωριών

Από kathimerini.gr , 12/8/2010

Οι οικονομολόγοι αδυνατούν να υποδείξουν στους κυβερνώντες την οδό της ανάπτυξης.

Σχεδόν όλοι ζητούν από τις κυβερνήσεις να λάβουν περαιτέρω μέτρα για την ανάκαμψη των οικονομιών. Ουδείς θέλει να δει την παγκόσμια οικονομία να υποχωρεί σε δεύτερο κύκλο ύφεσης. Στις μεγάλες, ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου -στις 31 χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ- οι στρατιές των ανέργων απαριθμούν πλέον 46 εκατομμύρια, 50% υψηλότερα από το 2007. Δεν είναι απλώς ότι ο κόσμος δεν έχει δουλειά. Η μακροχρόνια ανεργία υποβαθμίζει τις ικανότητες των θυμάτων της, ωθώντας τα σε διαρκή αδυναμία εξεύρεσης απασχόλησης και στην υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τους. Τι μπορούν να κάνουν όμως οι κυβερνήσεις; Αυτό είναι ασαφές.

Αγγίζουμε πλέον τα όρια της οικονομικής θεωρίας. Οπως υποστήριζε ο Κέινς, οι πολιτικοί ηγέτες είναι όμηροι των ιδεών των οικονομολόγων -ζωντανών και... νεκρών- ενώ αυτοί που βρίσκονται σήμερα ανάμεσά μας διαφωνούν ολοένα περισσότερο για το τι πρέπει να γίνει. Ασφαλώς, η αρχική αντιμετώπιση της κρίσης (οι σημαντικές περικοπές των επιτοκίων, η στήριξη των τραπεζών, τα δημόσια προγράμματα για την ανάπτυξη) μάλλον βοήθησε στο να αποφευχθεί μια κατάρρευση. Ομως, η τρέχουσα κρίση θέτει υπό αμφισβήτηση όλες τις κύριες οικονομικές θεωρίες: του Κέινς, του μονεταρισμού και των «λογικών προσδοκιών».

Το χάος που επικρατεί στον χώρο της επιστήμης αποτελεί το πλαίσιο στο οποίο εκδηλώνονται οι κάθε είδους διαφωνίες ως προς τον δρόμο για τη χάραξη νέων πολιτικών.

Χρέη και δαπάνες

Ας δούμε το θέμα των εθνικών προϋπολογισμών. Θα μπορούσαν τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα να τονώσουν την οικονομική δραστηριότητα και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, όπως υποστηρίζεται από τον Κέινς; Ή, μήπως, τα εκρηκτικά δημόσια χρέη εγκυμονούν μια νέα κρίση; Η λογική της θεωρίας του Κέινς μοιάζει ορθή. Εάν αποδυναμώνονται η καταναλωτική δαπάνη και οι πάγιες επενδύσεις, το κράτος τονώνει τη ζήτηση μέσω περικοπής των φόρων ή αύξησης των δαπανών του. Ωστόσο, στην πράξη, τα υψηλά δημόσια χρέη θέτουν όρια, τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά.

Ετσι, τα όποια οφέλη από την αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων μπορούν να εξανεμισθούν ποικιλοτρόπως, όπως μέσω της αύξησης του κόστους του χρήματος εφόσον το αυξημένο χρέος θα τρομάξει τους επενδυτές, ή μέσω της μείωσης της ιδιωτικής δαπάνης εάν οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της κυβέρνησης να ελέγξει το χρέος. Ακόμη όμως και μέσω του ξεσπάσματος μιας τραπεζικής κρίσης, εάν το τραπεζικό κεφάλαιο -ευρέως επενδεδυμένο σε κρατικά ομόλογα- αρχίσει να χάνει την αξία του. Υπάρχει λοιπόν ασυμβίβαστο ανάμεσα στο «φάρμακο» των υψηλότερων ελλειμμάτων και στις παρενέργειές του.

Λιτότητα και ανάκαμψη

Η κυβέρνηση Ομπάμα υποστηρίζει ότι το αξίας 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων πρόγραμμά της τόνωσης της οικονομίας οδήγησε στη διάσωση ή τη δημιουργία 2,8 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Ισως αυτό να ισχύει. Οι δανειοδότες μας διατηρούν την εμπιστοσύνη τους στα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου, με τα επιτόκια των δεκαετών τίτλων να υπερβαίνουν ελαφρώς το 3%. Στην Ευρώπη όμως η κατάσταση διαφέρει. Το τεράστιο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, ανερχόμενο στο 123% του ΑΕΠ της, επέφερε την κάθετη αύξηση των επιτοκίων. Τόσο η Γερμανία όσο και η Βρετανία αναζητούν τώρα τρόπους να περιορίσουν τα δικά τους χρέη ώστε να αποφύγουν τη μοίρα της Ελλάδας!

Ο Μάρτιν Γουλφ, επικεφαλής οικονομολόγος των Financial Times, υποστηρίζει ότι αυτό είναι τρέλα. Η απανταχού λιτότητα σβήνει τις ελπίδες ανάκαμψης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Το αυτό αναφωνεί και ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος πιστεύει ότι η αμερικανική οικονομία χρειάζεται περισσότερα αναπτυξιακά μέτρα και μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα. «Η τσιγκουνιά, σε μια τέτοια περίοδο, εκθέτει σε κίνδυνο το μέλλον του έθνους», γράφει. Με αυτούς διαφωνεί ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ, Κένεθ Ρόγκοφ. Μπορεί -υποστηρίζει- τα μέτρα Ομπάμα να αναχαίτισαν την κρίση το 2009, όμως η αύξηση των δαπανών τώρα, που το δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, θα αποτελούσε το σπόρο μίας μελλοντικής κρίσης. Γι' αυτό, τα δημόσια ελλέιμματα πρέπει να αρχίσουν να μειώνονται σταδιακά.

Υπάρχουν πολλά που δεν καταλαβαίνουν σήμερα οι οικονομολόγοι. Δεν δημιουργεί έκπληξη άλλωστε το γεγονός ότι οι θιασώτες της θεωρίας των «λογικών προσδοκιών», που θέλει τους λαούς να βρίσκουν αυτομάτως τους καλύτερους τρόπους για να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές κρίσεις, δεν προέβλεψαν τον πανικό που κατέκλυσε τις αγορές. Η αποσύνδεση θεωρίας και πράξης είναι προφανής. Η αντίδραση στην αρχική κρίση ήταν η διάθεση ρευστότητας για να μειωθούν τα επιτόκια και η αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Τώρα όμως που τα επιτόκια κυμαίνονται χαμηλά και που τα ελλείμματα είναι υψηλά, τι θα γίνει εάν ξεσπάσει μια νέα κρίση;

Δημόσιες δαπάνες ή δανειοδοτήσεις

Μελέτη των οικονομολόγων Αλμπέρτο Αλεσίνα και Σίλβια Αρντάνια καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μείωση των ελλειμμάτων μπορεί να επηρεάσει την οικονομία προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, εάν δοθεί έμφαση στη μείωση των δημοσίων δαπανών και όχι στις φορολογικές αυξήσεις.

Αυτή η πολιτική υποτίθεται ότι ρίχνει τα επιτόκια και τονώνει την εμπιστοσύνη χωρίς να επηρεάζει αρνητικά τα κίνητρα για την απασχόληση και τις νέες επενδύσεις.

Οι μονεταριστές, από την πλευρά τους, πιστεύουν ότι η διοχέτευση σημαντικής ρευστότητας από τις κεντρικές τράπεζες στις εμπορικές ενθαρρύνει τον δανεισμό και τονώνει την ανάπτυξη, συνάμα δε και τον πληθωρισμό. Πράγματι, από το 2008 και μετά, η Fed διοχέτευσε στο αμερικανικό τραπεζικό σύστημα περί το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Ομως, δεν επαληθεύθηκαν τα παραπάνω. Ο πληθωρισμός παραμένει ελεγχόμενος ενώ τα ανοίγματα των τραπεζών σε δάνεια μειώθηκαν πέρυσι κατά άνω των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι τράπεζες «κάθονται» πάνω σε έναν πακτωλό ρευστότητας, αλλά δεν τη διοχετεύουν στην αγορά.

Tο ΔNT θεωρεί τις HΠA χώρα υπό πτώχευση!

Tου Laurence Kotlikoff*/ Bloomberg

Από kathimerini.gr , 12/8/2010

Ας δούμε την αλήθεια κατάματα. Οι ΗΠA έχουν πτωχεύσει και ούτε η αύξηση των φόρων ούτε η μείωση των δαπανών μπορεί να βοηθήσει. Μπορούμε όμως να αναδιαρθρώσουμε ριζικά το φορολογικό, το συνταξιοδοτικό, το σύστημα Υγείας και το χρηματοπιστωτικό, αναζωογονώντας παράλληλα την οικονομία μας.

Στη νέα, ετήσια έκθεση του ΔΝΤ για την αμερικανική οικονομία, το Ταμείο χαιρετίζει τη δέσμευση της κυβέρνησης για τη σταθεροποίηση των δημοσίων οικονομικών. Εάν διαβάσει όμως κάποιος προσεκτικά το κείμενο, ανακαλύπτει ότι το Ταμείο θεωρεί τις ΗΠΑ χώρα υπό πτώχευση: «Για να κλείσει η δημοσιονομική μαύρη τρύπα απαιτείται διαρκής, ετήσια αναπροσαρμογή ίση με το 14% του αμερικανικού ΑΕΠ». Αυτή η μαύρη τρύπα είναι η διαφορά μεταξύ των προβλεπόμενων δαπανών, συμπεριλαμβανομένης της εξυπηρέτησης του χρέους και των εσόδων. Για να γίνει αντιληπτή η απαιτούμενη «θυσία», αναφέρουμε ότι τα έσοδα του ομοσπονδιακού κράτους ανέρχονται σήμερα στο 14,9% του αμερικανικού ΑΕΠ. Για να ελεγχθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, θα πρέπει να διπλασιαστούν άμεσα όλοι οι φόροι που καταβάλλουν τα αμερικανικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις. Εάν γινόταν αυτό, οι ΗΠΑ θα είχαν το 2010 δημοσιονομικό πλεόνασμα ίσο με το 5% του ΑΕΠ τους, αντί ελλείμματος 9%. Αυτό το οποίο μας λέει το ΔΝΤ είναι ότι θα πρέπει από σήμερα κιόλας να εξασφαλίσουμε ένα ικανό δημοσιονομικό πλεόνασμα, για να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις μελλοντικές υποχρεώσεις μας, συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς των συνταξιοδοτικών. Βάσει στοιχείων της έκθεσης του γραφείου προϋπολογισμού του Κογκρέσου για τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της οικονομίας, υπολογίζω ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα θα φτάσει αθροιστικά τα επόμενα χρόνια τα 202 τρισ. δολάρια, θα είναι δηλαδή 15 και πλέον φορές μεγαλύτερο του επίσημου χρέους. Η διαφορά οφείλεται κυρίως στον τρόπο υπολογισμού των εσόδων και των δημοσίων δαπανών, καθώς το κράτος σήμερα δεν προϋπολογίζει ως δαπάνες τις μελλοντικές συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις προς την πρώτη μεταπολεμική γενιά των 78 εκατομμυρίων εν δυνάμει συνταξιούχων. Το ετήσιο κόστος τους θα υπερβεί σε μία 20ετία τα 4 τρισ. δολάρια σε σημερινές τιμές. Αν και τα μεγέθη της οικονομίας μας θα είναι μεγαλύτερα τότε, δεν θα είναι τέτοια ώστε να μπορούν να σηκώσουν αυτά τα βάρη... Το σύστημα θα καταρρεύσει και μάλιστα πολύ άσχημα.

Πιθανόν να χρειαστεί να προχωρήσουμε σε ριζικές περικοπές των συντάξεων.

Ισως να απαιτηθούν αστρονομικές φορολογικές αυξήσεις, που θα καταργήσουν κάθε κίνητρο να εργάζονται και να αποταμιεύουν οι νέοι.

Ισως πάλι, το κράτος να χρειαστεί να τυπώσει ποταμούς χρήματος για να καλύψει τις υποχρεώσεις του.

Το πιθανότερο είναι ότι θα πρέπει να ληφθούν και τα τρία μέτρα. Αποτέλεσμα θα είναι η έκρηξη της φτώχειας, των φόρων, των επιτοκίων και του πληθωρισμού. Θα είναι επίσης τότε που οι αγορές θα μας γυρίσουν την πλάτη, όταν θα είναι πλέον ευρέως αντιληπτό ότι η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα ήταν πταίσμα συγκριτικά με αυτήν των ΗΠΑ!

* Καθηγητής Οικονομικών του Boston University.

Τσαρλατανισμοί και «μαργαριτάρια» στα αυγουστιάτικα ΜΜΕ

Σάββατο, 14 Αυγούστου 2010

Από anemogastri

Έχω μια κακή συνήθεια. Ακόμα και στις διακοπές μου διαβάζω – και μάλιστα επιμελέστερα λόγω άφθονου χρόνου – πολλές εφημερίδες και δεν χάνω με τίποτα τα κεντρικά δελτία των ειδήσεων (και των «παραθύρων») της τηλεόρασης.

Την Τετάρτη (11.8) έπεσε το μάτι μου σε μια είδηση, γραμμένη σε πρωινή εφημερίδα, για την εξέλιξη των εισαγωγών στην Ελλάδα και των εξαγωγών από τη χώρα μας (2009 - 2010), είδηση που προερχόταν κατά πως φαινόταν από ένα δελτίο Τύπου του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων. Σωστά, μέρες οικονομικής αγωνίας για τον τόπο, οι εφημερίδες πρέπει να δημοσιεύουν τέτοια στοιχεία:

Οι εξαγωγές του εξαμήνου 2010 σε σχέση με το περσινό αυξήθηκαν κατά 2,2% σε αξία και οι εισαγωγές μειώθηκαν κατά 18,3%, πάλι σε αξία. Ενδιαφέρον αυτό, σκέφτηκα, και συνέχισα την ανάγνωση. Ώσπου έπεσα πάνω στο καταπληκτικό στοιχείο - συμπέρασμα (που δεν μπορούσα να διαπιστώσω αν ήταν του δελτίου Τύπου ή του συναδέλφου, οικονομικού συντάκτη), ότι:

    «Παρά τη σημαντική μείωση των εισαγωγών συγκριτικά με τη, χαμηλή κατά τα άλλα, αύξηση (2,2%) των εξαγωγών, στο εξάμηνο Ιανουαρίου - Ιουνίου 2010 σε σχέση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2009 παρατηρείται αύξηση του εμπορικού ελλείμματος σε 12.808 εκ. ευρώ από 10.702 εκ. ευρώ».


Με τα λίγα που ξέρω από τις ψευτοσπουδές μου στα Οικονομικά, αυτό το συμπέρασμα είναι αδύνατον να ευσταθεί. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω και στις άλλες 4 - 5 εφημερίδες να βρω την ίδια είδηση, να μελετάω τους σχετικούς πίνακες, να κάνω πράξεις με τους αριθμούς που διάβαζα. Αργόσχολος ήμουν, έπαιζα λοιπόν με την αριθμητική της πρώτης δημοτικού. Όμως με τίποτα δεν μπορούσαν οι αριθμοί να μου δείξουν ότι, όταν αυξάνονται οι εξαγωγές (έστω και λίγο) και μειώνονται οι εισαγωγές την ίδια περίοδο, το εμπορικό έλλειμμα της χώρας... μπορεί να μεγαλώνει.

Στις 8 το βραδάκι, την ίδια μέρα, είπα να δω τις ειδήσεις στα ιδιωτικά κανάλια. Αργόσχολος είμαι, στο κέντρο της Αθήνας βρίσκομαι και στο κάτω κάτω με ενδιαφέρει πού πάει αυτή η χώρα με την ύφεση να δείχνει τα δόντια της και τους συμπολίτες μου να ψάχνουν στα σκουπίδια για τίποτα φαγώσιμο ή ανταλλάξιμο. Εκεί, λοιπόν, άκουσα και είδα σε πίνακες καταπληκτικά πράγματα για την κλοπή των εισφορών προς τα ασφαλιστικά Ταμεία. Τα είχε πει σε συνέντευξη τύπου λίγες ώρες νωρίτερα ο ίδιος ο Λοβέρδος:

    «Κάπου 800.000 επιχειρήσεις, ιδιωτικές και δημόσιες, χρωστούν στα Ταμεία περίπου 15 δισ. ευρώ».


Περίεργα μας τα λένε, σκέφτηκα. Σαν πολλές δεν είναι οι 800.000 επιχειρήσεις, αναρωτήθηκα. Λίγο μετά άρχισε η ακατάσχετη και αγχώδης πολυλογία των «παραθύρων», όπου ο καθένας κάνει τον έξυπνο στον άλλο και όπου πάντοτε υπάρχει ένας «Μ. Καψής υπηρεσίας» να λέει μπαρούφες, έτσι για να γίνεται χαβαλές...

Σε μια στιγμή η οθόνη μου έδωσε έναν πίνακα με την κατανομή των 800.000 επιχειρήσεων που έχουν κλέψει τις εισφορές στα Ταμεία. Εκεί κάπως τα πράγματα μπήκαν σε μια λογική διάσταση: 450.000 είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες, 250.000 είναι αυταπασχολούμενοι, αγρότες του ΟΓΑ. Αλλά στο τέλος του πίνακα διαπίστωσα ότι οι 100.000 οφειλέτες είναι «επιχειρήσεις του Δημοσίου», γεγονός που έδωσε την αφορμή (την περίμενα) να πάρει ανάποδες ο «Μ. Καψής υπηρεσίας» και να αρχίσει να κατατροπώνει το άθλιο Δημόσιο, που πρέπει να καταργηθεί κ.λπ. κ.λπ.

Την άλλη μέρα, δηλαδή την Πέμπτη, 12.8, επειδή όπως σας είπα είμαι σε άδεια, έκανα δυο πράγματα για να περνάει η ώρα, απολαμβάνοντας το καφεδάκι μου πρωί πρωί πριν αρχίσει το βασανιστήριο της ζέστης. Βρήκα το δελτίο Τύπου του Συνδέσμου Εξαγωγέων στο site του και διάβασα τις εφημερίδες για να διαπιστώσω ποια ακριβώς ήταν τα στοιχεία που έδωσε το «περιβάλλον» του Λοβέρδου για τους 800.000 οφειλέτες προς τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Το δελτίο Τύπου ήταν εν μέρει ή και ολόκληρο αυτό που είχα διαβάσει σε 5 εφημερίδες την προηγουμένη. Το αριθμητικό παράδοξο που είχα διαπιστώσει το έλυσα με ένα τηλεφώνημα στον αριθμό του Συνδέσμου που υπήρχε στην ιστοσελίδα του. Ήταν απλώς ένα λάθος του ίδιου του Συνδέσμου, το οποίο και παραδέχτηκαν οι άνθρωποι, που ωστόσο το μετέφεραν αυτούσιο οι εφημερίδες!

Στις εφημερίδες (12.8) επίσης διαπίστωσα ότι αυτά που έβλεπα και άκουγα στις τηλεοπτικές ειδήσεις (και τα οποία εξόργισαν τον «Μ. Καψή υπηρεσίας») ήταν διαφορετικά: Πρώτον, οι 800.000 οφειλέτες δεν είναι επιχειρήσεις, ιδιωτικές και δημόσιες, και δεύτερον, οι περίφημοι 100.000 οφειλέτες του δημοσίου, είναι α) εργαζόμενοι, δηλαδή φυσικά πρόσωπα, που απασχολούνται σε δεύτερη ή και τρίτη δουλειά, και β) εργοδότες με περισσότερες της μιας επιχειρήσεις (...ό,τι καταλάβατε).

Την ίδια μέρα είπα να διαβάσω μια έκθεση του ΙΟΒΕ, του ιδρύματος του κ. Στουρνάρα περί των αγαθών που θα φέρει στην ανάπτυξη της Ελλάδας η «απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων». Δεν μπορεί, σκέφτηκα, όλοι οι μεγαλοαναλυτές των καναλιών και οι μεγαλοδημοσιογράφοι να την επικαλούνται καθημερινά ως Ευαγγέλιο και να μην την έχω δει με τα μάτια μου. Και τι να δω; Μια έκθεση ιδεών κάποιων τσαρλατάνων είναι, όπως περίφημα έγραψε στην «Αυγή», 8.8.2010, ο κ. Στάθης Στασινός. Ιδού το κείμενο του:

    «Από τις αρχές του χρόνου βομβαρδιζόμαστε από τα ΜΜΕ για τις αναπτυξιακές προοπτικές που φέρνει το άνοιγμα των "κλειστών" επαγγελμάτων. Όλοι αναφέρουν μια μελέτη του ΙΟΒΕ (Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών), όπου ισχυρίζεται πως η εθνική οικονομία θα ωφεληθεί κατά 13% στην πενταετία (συγκεκριμένα αύξηση του ΑΕΠ κατά 13,2%). Τα ίδια προπαγανδίζει και η κυβέρνηση. Κι έτσι αναρωτήθηκα κι εγώ. Πώς διάολο υπολογίζουν αυτό το 13,2%;

    Και τι πιο αυτονόητο από το να ψάξεις την πηγή. Έτσι ανακάλυψα πως σε δύο σελίδες του ΙΟΒΕ (http://www.iobe.gr/index.asp?a_id=87&news_id=930 και http://www.iobe.gr/index.asp?a_id=747) αναφέρονται οι συνθήκες της συγκεκριμένης έρευνας. Μέσα λοιπόν στο πρώτο pdf (σελ. 91 και μετά) διαβάζουμε πως πρόκειται για ένα μοντέλο "γενικής ισορροπίας" GIMF (Global Integrated Monetary and Fiscal Model), που καταρτίστηκε πρόσφατα στο ΔΝΤ και του οποίου την αποτελεσματικότητα δεν γνωρίζω.

    Είναι καλό να πούμε εδώ πως τα διάφορα μοντέλα έχουν πάντα μια σχετική απόκλιση από την "πραγματικότητα", τόσο λόγω των εγγενών αδυναμιών τους να την εξηγήσουν, όσο και λόγω της ασάφειας των στατιστικών δεδομένων που τους εισάγουμε. Το παραδέχονται και οι ίδιοι οι συντάκτες (σημ. 42, σελ. 94): "Η διαμέτρηση των εθνικολογιστικών μεγεθών έγινε στους μέσους όρους της περιόδου 2000-2007 και σε ορισμένες περιπτώσεις έγιναν και αξιολογικές προσαρμογές". Στην καλύτερη περίπτωση, λοιπόν, τέτοια μοντέλα θα μας δώσουν κάποιες ενδείξεις.

    Επ' ουδενί όμως δεν αποτελούν μπούσουλα ή ακριβή πρόβλεψη των μελλούμενων πιο αξιόπιστη από το διάβασμα του καφέ (με λίγα λόγια το κόμμα δύο τους μάρανε στο 13%).

    Ειλικρινά όμως δεν έχουμε καμία πρόθεση να σας μπλέξουμε με οικονομομετρικές λεπτομέρειες, διότι η χοντράδα του ΙΟΒΕ είναι πολύ εμφανής ακόμα και στον απλό αναγνώστη. Μετά την εισαγωγή των στοιχείων, οι ερευνητές του ΙΟΒΕ διαπίστωσαν πως τα περιθώρια στην αγορά των μη εμπορεύσιμων αγαθών (που περιλαμβάνει και τις υπηρεσίες, στις οποίες ανήκουν τα περισσότερα "κλειστά" επαγγέλματα) είναι ανεβασμένα περίπου κατά 15% σε σχέση με την υπόλοιπη Ε.Ε.

    Και μετά έκαναν τον εξής εντυπωσιακό ακροβατισμό. Έθεσαν πως, εάν απελευθερωθούν τα κλειστά επαγγέλματα, ο ανταγωνισμός θα οξυνθεί και τα περιθώρια θα πέσουν ως αποτέλεσμα αυτής της απελευθέρωσης και θα πλησιάσουν αυτά της Ε.Ε. Συγκεκριμένα έθεσαν ως αποτέλεσμα αυτής της απελευθέρωσης μια πτώση των περιθωρίων κατά 15% μέσα στην τετραετία και μετά "έτρεξαν" το μοντέλο με αυτά τα καινούργια δεδομένα, που οι ίδιοι έβγαλαν από το μυαλό τους.

    Έτσι προέκυψε, σύμφωνα με το μοντέλο, πως, εάν τα περιθώρια υποχωρήσουν κατά 15%, το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 13,2% (και η ιδιωτική κατανάλωση θα αυξηθεί κατα 15% και ο πραγματικός μισθός κατά 10% και η Μήδεια θα πάει για πικνίκ στην παραλία).

    Όπως βλέπουμε, λοιπόν, δεν χρειάζεται καν να εκτιμήσουμε την αποτελεσματικότητα του μοντέλου, διότι ο τσαρλατανισμός έχει γίνει στην εισαγωγή δεδομένων. Ο ερευνητής έβγαλε το δάκτυλό του στον αέρα και έθεσε – με περίσσια θεολογική παρρησία – πως απελευθέρωση = πτώση περιθωρίων. Μετά είδε πόση διαφορά έχουν οι τιμές στην Ελλάδα και την Ε.Ε. και είπε: ΟΚ, 15% χρειάζεται να πέσουν. Και την ευχή του την ονόμασε δεδομένο. Και μετά όλο αυτό το ονόμασε επιστημονική έρευνα που αναμεταδίδεται κάθε τρεις και λίγο ως "αλήθεια" από τα ΜΜΕ.

    Και για απόδειξη των παραπάνω θα αφήσω τους ίδιους τους συντάκτες να μιλήσουν, διότι δεν υπάρχει καλύτερη διαπόμπευση από τα ίδια τους τα λόγια. Σελ. 94:

    "Με άλλα λόγια, το ερώτημα που τίθεται μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Αν στην ελληνική οικονομία εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και η αγορά των μη εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών γίνει περίπου τόσο εύκαμπτη όσο και οι αντίστοιχες αγορές της Ευρωζώνης, τότε ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στο προϊόν, την απασχόληση, τις τιμές κ.λπ.;".

    Με άλλα λόγια, εάν η γιαγιά μου είχε καρούλια και ήταν πατίνι, τι τελική ταχύτητα θα επιτύγχανε;

    Προσέξτε τώρα με ποιον τρόπο υπολογίζουν την τελική της γιαγιάς. Σελ. 94 πάλι και λίγο από 95:

    "Στη συνέχεια προσομοιώνεται το υπόδειγμα, ενώ παράλληλα προσαρμόζονται ταυτόχρονα τα περιθώρια (mark - ups) της αγοράς των μη εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών, ώστε σταδιακά, σε διάστημα τεσσάρων ετών, να υποχωρήσουν κατά 15% από τις αρχικές τους τιμές, προσεγγίζοντας τις αντίστοιχες τιμές στη ζώνη του ευρώ... Ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί ότι η παρούσα εργασία δεν εξετάζει ποιες ακριβώς είναι εκείνες οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτή τη συγκεκριμένη μείωση των περιθωρίων".

    Ή, για να το θέσω πιο επιστημονικά, 2 + Χ = 5 , άρα Χ=3. Εάν όμως – με κάποιο μαγικό τρόπο που δεν εξετάζει η παρούσα εργασία – το Χ ήταν 8, πόσο θα ήταν το αποτέλεσμα; Αυτή ακριβώς την πράξη έκαναν θεωρώντας αυθαίρετα πως τα περιθώρια θα υποχωρήσουν κατά 15% από τις αρχικές τιμές τους. Κι έτσι η γιαγιά-πατίνι (ΑΕΠ) έπιασε την τελική του 13,2% στην τετραετία.

    Όπως βλέπετε, δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να βρεις τις βρώμικες λεπτομέρειες, κι αυτό δείχνει επιπλέον τη ρηχότητα και την κενότητα όχι μόνο της "επιστημονικής" οικονομικής έρευνας (ποιος θα ξεχάσει τον κ. καθηγητή της ΑΣΟΕΕ κ. Αλογοσκούφη;), αλλά και του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα. Πώς κανείς εδώ και 9 μήνες δεν αμφισβήτησε την εγκυρότητα αυτού του αριθμού που επαναλαμβάνουν συνεχώς τόσα και τόσα ΜΜΕ;

    Όλοι ζούμε καθημερινά το τεράστιο πρόβλημα έλλειψης ανταγωνισμού στην ελληνική αγορά με τον διαρκή πληθωρισμό, τα δεκάδες καρτέλ που ανεβάζουν τις τιμές και τις διάφορες ομάδες μικρών και μεγάλων επιχειρηματιών που εισπράττουν από την κοινωνία μη παραγωγικά "ενοίκια". Οπότε δεν αμφισβητώ πως ένα γνήσιο και ειλικρινές άνοιγμα του επαγγέλματος των μεταφορών θα έριχνε τα περιθώρια και θα αύξανε το ΑΕΠ. Όχι φυσικά στο αστείο νούμερο που ο πρόεδρος του ΙΟΒΕ δήλωνε προ ημερών στο ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο (10% του ΑΕΠ).

    Αλλά το πρόβλημα ανταγωνισμού στην ελληνική αγορά δεν αφορά μόνο τις "κλειστές" μεταφορές. Αφορά την "απελευθερωμένη" ακτοπλοΐα και τις "απελευθερωμένες" (από τον ανταγωνισμό προφανώς) αερομεταφορές, αφορά τις θεωρητικά ανοιχτές αγορές της μπύρας και των γαλακτοκομικών και τα δεκάδες καρτέλ και ντε φάκτο μονοπώλια (ΕΛΠΕ κανείς;) που απομυζούν το εισόδημα των Ελλήνων.

    Άρα, όταν μιλάμε για "απελευθέρωση", γνωρίζουμε εξ αρχής τι έχει στο μυαλό της η κυβέρνηση. Την αντικατάσταση του σημερινού καρτέλ των μεταφορών με ένα άλλο, που θα αποτελείται από 3-4 παίκτες, και την κυβέρνηση που θα σηκώνει τα χέρια της λέγοντας πως δεν μπορεί να "παρέμβει" στην "ελεύθερη" αγορά όταν θα δούμε τα περιθώρια να παίρνουν ξανά την ανηφόρα.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι τόσο παλιό και γνώριμο, που κανείς δεν το πιστεύει πια. Ούτε με δεκανίκι τους τσαρλατανισμούς του ΙΟΒΕ».

«Ζητήστε αναδιάρθρωση του χρέους σας»

Hμερομηνία δημοσίευσης: 27-06-10

Από kathimerini.gr


Η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει ό,τι και η Αργεντινή ή και κάτι καλύτερο, υποστηρίζει ο Βρετανός ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον
 
Συνέντευξη στον Πετρο Παπακωνσταντινου

Στα 40 του χρόνια, είδε το όνομά του στον κατάλογο του ΤΙΜΕ με τους 100 ανθρώπους οι οποίοι, κατά την αξιολόγηση του περιοδικού, ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο. Eξι χρόνια αργότερα, ο Βρετανός ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον εξακολουθεί να ερεθίζει μεγάλα ακροατήρια με τις εικονοκλαστικές του απόψεις. Oχι μόνον ως καθηγητής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, αλλά και ως πληθωρικός συγγραφέας ευπώλητων βιβλίων, ως παραγωγός εκπομπών στο BBC και ως τακτικός αρθρογράφος των Financial Times.

Την περασμένη εβδομάδα, ο Νάιαλ Φέργκιουσον βρέθηκε στην Ελλάδα, προσκεκλημένος του Ιδρύματος Κόκκαλη και έδωσε διάλεξη στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη με θέμα: «Η ελληνική οικονομική τραγωδία και η ευρωπαϊκή φάρσα». Στο περιθώριο της παραμονής του στην Αθήνα, ο διάσημος ακαδημαϊκός παραχώρησε συνέντευξη στην «Κ». Σ’ αυτήν, χαρακτηρίζει «μαζοχιστικά» τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου στο πλαίσιο του Mνημονίου και συνιστά αναδιαπραγμάτευση του χρέους, εκτιμώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση, θα βαδίσουμε προς πτώχευση και κυβερνητική κρίση.

Ο Βρετανός ιστορικός καυτηριάζει τη γερμανική «υποκρισία» και υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Eνωση βρίσκεται ενώπιον του διλήμματος είτε να εξελιχθεί σε ένα είδος «Hνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» είτε να αποσυντεθεί. Ασκεί, όμως, κριτική και στον Μπαράκ Ομπάμα.

Θεωρώ πολύ δύσκολο να επιβιώσει σε ορίζοντα τριετίας η κυβέρνησή σας

– Στη διάλεξή σας κάνετε λόγο για «ελληνική τραγωδία και ευρωπαϊκή φάρσα». Την τραγωδία την βλέπουμε όλοι, αλλά πού ακριβώς εντοπίζετε τη φάρσα;

– Στα ίδια τα θεμέλια της Οικονομικής και Νομισματικής Eνωσης, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Είναι τουλάχιστον δέκα χρόνια τώρα που υπογραμμίζω αυτό που θα έπρεπε να είναι εξ αρχής προφανές: ότι μια νομισματική ένωση χωρίς πραγματική οικονομική ένωση αποτελεί παραλογισμό. Το Σύμφωνο Σταθερότητας προβλέπει όρια «παντός καιρού» για το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος (3% και 60% του ΑΕΠ αντίστοιχα), αδιαφορώντας για τις μεγάλες διακυμάνσεις της οικονομίας, ενώ δεν προβλέπει κανένα μηχανισμό διάσωσης εθνικών οικονομιών που θα βρεθούν σε κρίση. Με αυτά τα δεδομένα, η κρίση του ευρώ ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθεί.

Τώρα που εκδηλώθηκε το πρόβλημα, προσπαθούν να το εντοπίσουν στην Ελλάδα, ενώ αφορά ολόκληρη την Eνωση και να υποχρεώσουν τη χώρα σας να μειώσει το έλλειμμα από το 14% στο 3% μέσα σε τρία μόλις χρόνια. Αυτό είναι απίθανο. Oσο για τον μηχανισμό διάσωσης, αυτός δεν καλείται να διασώσει την Ελλάδα, αλλά τις ευρωπαϊκές –κυρίως τις γερμανικές και γαλλικές– τράπεζες που κρατούν ελληνικά ομόλογα. Πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έπραττε ορθότερα αν ακολουθούσε το παράδειγμα της Αργεντινής.

– Υποθέτω ότι δεν μας συνιστάτε να εξεγερθούμε και να κυνηγήσουμε τους πολιτικούς.

– Εννοώ την επαναδιαπραγμάτευση και μερική διαγραφή του χρέους (haircut) που κατάφερε να επιβάλει η κυβέρνηση της Αργεντινής στους πιστωτές της. Υπάρχουν δύο δρόμοι για τη ριζοσπαστική, δημοσιονομική μεταρρύθμιση. Ο πρώτος, των γενικευμένων περικοπών, οδηγεί στον αποπληθωρισμό και την ύφεση. Ο δεύτερος προσπαθεί να προσφέρει θετικές λύσεις, με κίνητρα για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, ιδίως στις μικρές επιχειρήσεις. Θα ήθελα να δω από την ελληνική κυβέρνηση μια δημοσιονομική μεταρρύθμιση περισσότερο του δεύτερου είδους, αλλά αυτό που παρατηρώ είναι ότι ακολουθεί κατά βάση τον πρώτο δρόμο. Βεβαίως, ανέλαβε σοβαρές δημοσιονομικές δεσμεύσεις έναντι των πιστωτών της, αλλά το έκανε, νομίζω, πιο μαζοχιστικά απ’ ό, τι θα έπρεπε.

– Σε πρόσφατο άρθρο σας πιθανολογείτε και νέες πράξεις της ελληνικής τραγωδίας, με πρώτη τη χρεοκοπία και δεύτερη την ανατροπή της κυβέρνησης. Γιατί βλέπετε τόσο δραματικά τα πράγματα;

– Δεν θέλω να είμαι απόλυτος για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα σας, τις οποίες ασφαλώς γνωρίζετε καλύτερα από μένα. Θεωρώ, όμως, πολύ δύσκολο να επιβιώσει, σε ορίζοντα τριετίας, μια κυβέρνηση η οποία θα ακολουθεί όλο αυτό το διάστημα έντονα αντιαναπτυξιακή πολιτική, με συνέπεια τη συρρίκνωση της οικονομίας και την εκτόξευση της ανεργίας. Δεν είναι πολλές, στην Iστορία, οι κυβερνήσεις που επιχείρησαν κάτι τέτοιο και κατάφεραν να επιβιώσουν.

Μέσον πίεσης

Ο εναλλακτικός δρόμος, της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, μπορεί να είναι για την περίπτωση της Ελλάδας πιο αποδοτικός απ’ ό, τι συνέβη στην περίπτωση της Αργεντινής, καθώς εσείς ανήκετε στην Eυρωζώνη και διαθέτετε άλλα μέσα πίεσης. Επιπλέον, στην ελληνική περίπτωση το κέντρο βάρους μπορεί να πέσει στην επιμήκυνση του χρέους –η λέξη «χρεοκοπία» πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί– η οποία από μόνη της μπορεί να βελτιώσει σοβαρά τα πράγματα. Αυτό μπορούσε να το έχει κάνει η κυβέρνησή σας πριν από έξι μήνες, ώστε να αποφύγει το μέγα σοκ των οδυνηρών μέτρων, αλλά μπορεί να το κάνει ακόμη και σήμερα. Να πει, δηλαδή, στους πιστωτές της: «Δεσμευθήκαμε σε ένα πρόγραμμα που αποδεικνύεται ανεφάρμοστο και μας οδηγεί στην πτώχευση. Αυτό το ενδεχόμενο δεν συμφέρει ούτε εμάς ούτε εσάς. Ελάτε, λοιπόν, να κάνουμε το πρόγραμμα εφαρμόσιμο».

– Aλλωστε, σήμερα είναι η Ελλάδα, αύριο έρχεται η Πορτογαλία, μεθαύριο η Ισπανία.

– Μάλλον πρώτα η Ισπανία και μετά η Πορτογαλία. Hμουν στην Ισπανία προ τριετίας και διαπίστωσα τα τρομακτικά ανοίγματα των τραπεζών. Γενικότερα, όπως είχα πει εκείνη την εποχή, οι ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν ακόμη περισσότερο εκτεθειμένες και από αυτές τις αμερικανικές, αλλά δεν το παραδέχονταν. Τουλάχιστον οι Αμερικανοί ήταν πιο έντιμοι και αναγνώρισαν τα προβλήματα της Γουόλ Στριτ. Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η κατάσταση των γερμανικών τραπεζών. Γι’ αυτό δεν ανέχομαι τα παιδαγωγικά μαθήματα των Γερμανών περί ενάρετης οικονομικής διαχείρισης. Iσως είναι δυστύχημα που δεν έσκασε στην Ευρώπη ένα «κανόνι» τύπου Λίμαν Μπράδερς. Το σοκ από μια τέτοια εξέλιξη θα μας είχε σοβαρέψει περισσότερο.

Αν επιστρέφατε στη δραχμή, θα κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα

– Στο ίδιο άρθρο υποστηρίζετε ότι η Eνωση είτε θα εξελιχθεί σε ένα είδος Hνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης είτε σε μια πολύ πλαδαρή, θνησιγενή κοινότητα τύπου Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Βλέπετε να υπάρχει πολιτική βούληση για το πρώτο;

– Δεν ήμουν ποτέ οπαδός της ομοσπονδιακής Ευρώπης και δεν σκοπεύω να γίνω τώρα. Ωστόσο, αν μιλάμε ρεαλιστικά, από την πλευρά της λογικής συνοχής και της αποτελεσματικότητας, αυτοί είναι οι δύο νοητοί δρόμοι. Είναι αλήθεια ότι για την ώρα δεν φαίνεται να υπάρχει πολιτική βούληση για μια κίνηση προς μια πιο σφιχτή Eνωση. Κι αν υπάρξει, φαίνεται ότι θα υπάρξει μόνο για την Eυρωζώνη και όχι για το σύνολο της Eνωσης. Ωστόσο, αν πάμε προς αυτήν την κατεύθυνση, προς μια πολύ σφιχτή Eυρωζώνη με μια πολύ χαλαρή περιφέρεια, αυτό θα είναι το τέλος της Ευρώπης. Δεν θα μιλάμε πια για δύο ταχύτητες –αυτές υπάρχουν ήδη στην πράξη– αλλά κυριολεκτικά για δύο Ευρώπες.

Τι θέλουν οι Γερμανοί

– Eχετε ζήσει στη Γερμανία και γνωρίζετε τη νοοτροπία των ελίτ. Αναρωτιέμαι αν έχετε σχηματίσει άποψη στο διάχυτο ερώτημα: Τι θέλουν, τέλος πάντων, οι Γερμανοί; Θέλουν την Ελλάδα και τις άλλες χώρες της περιφέρειας στο ευρώ ή μια άλλη, πιο σφιχτή Eυρωζώνη χωρίς εμάς; Θέλουν να ηγούνται σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη ή προτιμούν μια Γερμανία - ελεύθερο καβαλάρη;

– Τα θέλουν... όλα αυτά μαζί! Η ευρωπαϊκή στρατηγική της Γερμανίας είναι βαθιά αντιφατική. Αυτό είναι το πρόβλημα - κλειδί ολόκληρης της Eνωσης. Από την ιδρυτική Συνθήκη της Ρώμης μέχρι τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η Γερμανία δεχόταν τον ρόλο του βασικού χρηματοδότη – της ΚΑΠ, των Ταμείων Συνοχής, των Μεσογειακών Προγραμμάτων κ. ά. Αυτό, βέβαια, εναρμονιζόταν με τα εγωιστικά της συμφέροντα, καθώς δημιουργούσε μια αυξανόμενη αγορά γερμανικών προϊόντων στις περιφέρειες.

Η κατάσταση άλλαξε με τη γερμανική ενοποίηση, δοθέντος του μεγάλου κόστους απορρόφησης της Ανατολικής Γερμανίας. Εδώ ήρθε να προστεθεί η αλλαγή της ηγετικής γενιάς, από εκείνη του Κολ, που είχε ζήσει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ακολουθούσε την ευρωπαϊκή στρατηγική του Αντενάουερ, σε εκείνη των Σρέντερ και Μέρκελ, μια γενιά με πολύ διαφορετική νοοτροπία. Οι νέοι ηγέτες της Γερμανίας όχι μόνο βλέπουν με λιγότερη γενναιοδωρία τη Νότια Ευρώπη, αλλά, κατά τη γνώμη μου, δεν αντιλαμβάνονται απολύτως ούτε το εγωιστικό συμφέρον της Γερμανίας. Τα στερεότυπα περί τεμπέληδων και σπάταλων εθνών του Νότου μού θυμίζουν την παλιά Γερμανία της υποκρισίας και της κηδεμονίας. Ξεχνούν ότι τα προβλήματα είναι όχι μόνο των Νοτίων, αλλά όλης της Ευρώπης και ότι μας απειλεί όχι μόνο το δημοσιονομικό χρέος, αλλά και η προβληματική κατάσταση των τραπεζών.

Μέγα λάθος

– Αν είναι έτσι όπως τα περιγράφετε, γιατί να μείνουμε στο ευρώ;

– Θα ήταν μεγάλο λάθος να θέσει η Ελλάδα θέμα μονομερούς εξόδου από το ευρώ. Αν αύριο επιστρέφατε στη δραχμή, τη Δευτέρα το πρωί θα κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα και όλοι θα ήθελαν να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό.

Νομίζω ότι δεν πηγαίνουμε προς το τέλος του ευρώ, αλλά προς το τέλος του σκληρού ευρώ. Οι Γερμανοί δεν το έχουν καταλάβει ακόμη και επιμένουν σ’ αυτήν την ηλίθια ιδέα για ένα ακόμη πιο αυστηρό Σύμφωνο Σταθερότητας. Είμαστε σοβαροί; Κύριοι, έχουμε μπει στον 21ο αιώνα, τα ελλείμματα και τα χρέη αναγκαστικά θα έχουν μεγάλες διακυμάνσεις, ανάλογα με τις διακυμάνσεις του οικονομικού κύκλου, δεν είναι δυνατόν να τα στριμώξουμε στον στενό κορσέ του 3% ή του 60%. Χρειαζόμαστε ένα πιο μ@@@@ό ευρώ, πιο κοντά στα 95 σεντς του δολαρίου, παρά προς το 1,5 δολάριο. Κι αυτό θα είναι καλό για όλους μας, ακόμη και για τη Γερμανία, την πιο ισχυρή, εξαγωγική χώρα της Ευρώπης.

Τελειώνει ο χρόνος για την Αμερική

– Εν όψει του G20, βλέπουμε τον Ομπάμα να πιέζει για έναν ήπιο κεϊνσιανισμό και τους Μέρκελ και Μπαρόζο να εμφανίζονται ως κέρβεροι της λιτότητας. Πού πέφτουν οι δικές σας προτιμήσεις;

– Είναι πολύ πιο εύκολο για την Αμερική να είναι κεϊνσιανή, παρά για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Η Αμερική έχει τη δυνατότητα να τυπώνει το παγκόσμιο χρήμα, το δολάριο και αντιπροσωπεύει, για την ώρα, τον παγκόσμιο ηγεμόνα. Ωστόσο και η Αμερική έχει προβλήματα. Είναι ανόητο να πιστεύει ότι βρίσκεται σε ουσιωδώς καλύτερη θέση δημοσιονομικά από την Ελλάδα. Eρχεται κάποια στιγμή που οι αγορές τιμωρούν. Η Αμερική δεν διαθέτει απεριόριστο χρόνο, αν και δεν ξέρω αν η στιγμή της αλήθειας έρθει σε δύο χρόνια ή σε έξι μήνες.

– Στην περίφημη αντιπαράθεσή σας με τον Πολ Κρούγκμαν, είχατε χαρακτηρίσει την πολιτική Ομπάμα «ασυνάρτητο μείγμα κεϊνσιανισμού και νεοφιλελευθερισμού». Θα επιθυμούσατε ένα πιο συνεπή νεοφιλελευθερισμό;

– Ο Κρούγκμαν δεν χάνει ευκαιρία να παραποιήσει τις θέσεις που είχα εκφράσει. Εκείνο που είπα ήταν ότι η Αμερική χρειάζεται πρόγραμμα με ορίζοντα δεκαετίας για τη δημοσιονομική της σταθεροποίηση. Δεν είπα ότι πρέπει να επιβληθεί σκληρή λιτότητα τώρα, αλλά δεν μπορούμε να αφήνουμε να διαιωνίζεται ένα χρέος μεγαλύτερο του ενός τρισ. δολ. και να ευελπιστούμε ότι θα γλιτώσουμε την τιμωρία. Αυτό δεν εννοεί να καταλάβει ο Κρούγκμαν, αλλά και ο (σ. σ. αρθρογράφος των Financial Times) Μάρτιν Γουλφ, για τους οποίους το έλλειμμα δεν είναι πρόβλημα.

Γενικά, θεωρώ ότι το δίλημμα «Κεϊνσιανισμός και ανεξέλεγκτα ελλείμματα ή δρακόντεια λιτότητα α λα Μέρκελ» είναι ψευδές. Αυτό που προτείνω είναι μια διαφορετική, ριζοσπαστική, δημοσιονομική μεταρρύθμιση, που θα βοηθήσει τις μικρές επιχειρήσεις και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Ο ιστορικός του χρήματος

Γεννημένος το 1964 στη Γλασκώβη, θεωρείται ένας από τους πλέον χαρισματικούς εκπροσώπους της νεότερης γενιάς Βρετανών ιστορικών, έστω κι αν οι απόψεις του προκαλούν συχνά σφοδρές αντιπαραθέσεις. Τα πρώτα του βιβλία –μια βιογραφία του Ρότσιλντ και μια οικονομική ιστορία της Γερμανίας των αρχών του εικοστού αιώνα– τον καθιέρωσαν ως σοβαρό ιστορικό του χρήματος με συναρπαστικό λογοτεχνικό ύφος.

Περισσότερες αμφισβητήσεις δέχθηκαν τα επόμενα έργα του, στα οποία υιοθέτησε τη λεγόμενη «αντιπαραδειγματική» (counterfactual) θεώρηση της ιστορίας – τι θα είχε συμβεί αν δεν είχε γίνει αυτό, αλλά εκείνο... Ιδιαίτερα δύσπεπτη για μερίδα του αγγλόφωνου κόσμου αποδείχθηκε η άποψή του ότι το μέλλον του κόσμου θα ήταν καλύτερο αν η Βρετανία δεν είχε μπει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφήνοντας τη Γερμανία να νικήσει. Ακόμη περισσότερο προβληματικό θεωρήθηκε από πολλούς το πολύκροτο βιβλίο του «Αυτοκρατορία», το οποίο γράφτηκε το 2003, στον απόηχο του αμερικανικού πολέμου στο Ιράκ τον οποίο ο Φέργκιουσον είχε υποστηρίξει (αργότερα, εμφανίστηκε μετανιωμένος). Ο διάσημος ομοεθνής του ιστορικός Ερικ Χόμπσμπαουμ τον κατηγόρησε ότι εξωραΐζει τη βρετανική αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό. Πάντως, τα οικονομικά βιβλία του, όπως «Το πλέγμα του πλούτου» και «Η άνοδος του χρήματος», αποτελούν πηγές πολύτιμων γνώσεων και υποδείγματα συναρπαστικής εκλαΐκευσης των πιο στρυφνών, επιστημονικών αντικειμένων.

Eργα του στα Eλληνικά

– Το πλέγμα του πλούτου, μτφ. Ελευθερία Τσίτσα, Ιωλκός, 2008.
– Ο πόλεμος στον κόσμο (2 τόμοι), μτφ. Σωτ. Αγάπιος, Ιωλκός, 2007.
– Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, μτφ. Καρολίνα Χάγερ, Ιωλκός, 2008.
– Κολοσσός: Η άνοδος και πτώση της αμερικανικής αυτοκρατορίας, μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, Παπαζήση, 2007.

Dr Mark Weisbrot: Καλωσήρθατε στην κόλαση του ΔΝΤ!

Κυριακή, 02 Μαΐου 2010

Από pak-elta.gr

Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δόκτωρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.


Ερ.: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή (!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.


Απ.: Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το  κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να  σας κάνουν. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών  των αδίστακτων ανθρώπων. Ο Θεός να σας βοηθήσει, να μην πέσετε στα νύχια  τους.

Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα  συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω  για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι  καθημερινές λειτουργίες.

Μόνο κατ’ αυτόν τον  τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα  μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού,  ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη. Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο -μα πρέπει να ασκηθεί η  κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς... τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη  σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται  ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει  ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις., ώστε να μην  οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του  λιονταριού. Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο  ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το  μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000  ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την  ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα. Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ.  να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός  λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων  που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι  στην Ελλάδα ποιοί είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο  κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την  αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και  εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία τηw πλήρους υποταγής του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το  Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ.Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής  σχεδόν ομηρία του στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος  ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ.  που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην  Ελλάδα.

Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε  και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμ@υνιστή ή ρομαντικού  αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας  περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που  προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη  μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.

Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με  τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες  στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας  στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι  οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη  και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και  συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών. Ο συνολικός αριθμών των  θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν  περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της  χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και  συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.

Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις.
Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις  της μιζέριας.

Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη  και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν  αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι  Αργεντίνοι. Όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να  πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως  ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε  τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν  οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να  πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.

Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας  και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και  ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως  μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι  ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας». Στην αρχή τους έλεγαν  ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει  για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει  η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με  διεφθαρμένες κυβερνήσεις.
Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές,  όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά.  Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι  αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.


Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα  σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και  εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με  την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.

Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες. Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ  γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων  κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα  τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν  σαν κομμ@υνιστές ή αριστερά κομμ@υνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να  ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας  πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!

Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμ@υνιστές με κόκκινες  σημαίες που διαμαρτύρονταν.
Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν  εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι  Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι  αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι  έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι  γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο.Μεγάλη οργή.

Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα  και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. Μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η  αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν  αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να  κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.  Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο.  Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την  συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους  χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω.
Έβγαιναν με Αργεντίνικες  σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.

Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν  να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον  τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές  από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους.
Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.

Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται  γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη  την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη  της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση. Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην  Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την  πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.

Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού  Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια  εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή  του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του  Φίλου των Εθνών!

Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή  κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματ/τικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον  α΄ γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.