http://www.imdb.com/title/tt0478304/
Την επέτειο του θανάτου του αδερφού του, ένας μεσήλικας - στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας (Σον Πεν), κάθεται και αναπολεί την πορεία της ζωής του, των αδελφών του (συνολικά 3 αδέρφια) και των γονιών του. Έχοντας χάσει στιγμιαία το νόημα της τωρινής ζωής του, προσπαθεί να βρει, μέσω της αναπόλησης του παρελθόντος, απαντήσεις σε ερωτήματα περί ζωής, θανάτου, Θεού....
Η γνώμη:
Λοιπόν... Η τελευταία ταινία του Μάλικ, ενώ είναι γαμάτη-απίστευτη στις επιμέρους λεπτομέρειές της (επιμέρους πλάνα, ερμηνείες ηθοποιών, κ.α.), συνολικά δεν συναρπάζει και εξηγώ το γιατί.
Όταν κάποιος άνθρωπος αναπολεί το παρελθόν (είτε ενδυνείδητα είτε υποσυνείδητα, μικρή σημασία έχει), τότε ο νους του - ωσάν μια νοητή μηχανή αναπαραγωγής καρέ - φέρνει στην οθόνη του μυαλού διάφορα περιστατικά, κάποια απο τα οποία χαρακτηρίζονται από κάποια λογική αλληλουχία και κάποια όχι. Η ικανότητα του νου να εναλλάσσει τις εικόνες και τα βιώματα με ασύλληπτη ταχύτητα κάνει το ταξίδι ενδιαφέρον και λυτρωτικό γι'αυτόν που το βιώνει.
Με την πάροδο μερικών ωρών στην πραγματική ζωή, ο άνθρωπος έχει ταξιδέψει σε εκατοντάδες χιλιάδες μερη πρότερων καταστάσεων του μυαλού, του χώρου και του χρόνου (χωρίς ο τελευταίος να επηρεαζει τη διαδικασία στο ελάχιστο), αλλά όταν η προαναφερθείσα αλληλουχία των βιωμάτων, εικόνων και περιστατικών τεθεί σε πραγματικό χρόνο - όπως συμβαίνει στην ταινία του Μάλικ με τον χαρακτήρα του Σον Πεν - τότε η μαγεία του ταξιδιού υποβαθμίζεται σημαντικά λόγω αυτής ακριβώς της εισαγωγής του πραγματικού χρόνου στην εξίσωση.
Η ταινία του Μάλικ θα ήταν ένα αριστούργημα, στην περίπτωση που θα ήταν εφικτό οι θεατές της να τη βιώσουν ακριβώς όπως βιώνει ο καθένας από αυτούς τα δικά του εσωτερικά ταξίδια μέσω του νου και του υποσυνειδήτου. Μέχρι τότε, θα είναι μια απλά καλή ταινία, η οποία από την μέση του δεύτερου μέρους και μετά "κουράζει" με τις "ασήμαντες" λεπτόμέρειες των ηρώων που απεικονίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου